Terminalis - Гоша Куценко

Я иду улицами любимого города,

Меня с детства пригревали разные города,

Но я люблю именно-именно его,

Я даже б отдал жизнь за временно прописанную в него.

Вот моя школа в ней меня нормально учили,

Церковь в ней паранормально крестили.

На том углу мы курили, смеялись, пили,

А на этом меня пару минут тому, как убили.

Как убили?

Как убили?

Как убили?

Что-то вроде смертельно устал и уснул

И очнуться нет сил, нет сил.

Задет за живое, ножом ножевое,

Иду, а за мною кровавый курсив.

Как убитыми такими глазами смотреть,

Живым в глаза брату и маме?

Из-за телочки, мля.

Зря так с ее пацаном, мы его пацанами.

Припев:

Там где есть проблемы, меня больше нет.

В этом «нет» на все вопросы, смертельный ответ.

Я иду и ищу подходящую рифму, моему состоянию.

Что-то бы вроде бы вечное, умиротворение, умер, умер,

Недоумерание, рано, рано, рано…

Слово за слово, за слово, слово,

Контакта не вышло, не вышло, не вышло.

Не услышали взрослые люди друг друга,

Бывает так с нами.

Даже стыдно сейчас вспоминать,

Как все муторно вышло, вне смысла.

Вдруг блеснуло, мелькнуло и в мясо мое

Звук такой до сих пор внутри слышно.

Вот уйду я сейчас на прием

К самому главному в мире врачу.

Вот припишет таблетки, от которых

Надеюсь я в рай улечу.

Если же есть у них против меня

Типа веские противопоказания,

Готовься признаться, с*да-мазо наказаться,

Но ада не надо, не надо.

Размножаются клетки.

Молекулы: теплятся, телятся, делятся.

Люди влюбляются, жизнь продолжается, мир потерянный множиться.

Понял я почему так тоскливо на ноль помножалась тема моя.

Я ползу весь в крови по любимому городу,

А умер за ту, которую не любил.

Припев:

Там где есть проблемы, меня больше нет.

В этом «нет» на все вопросы, смертельный ответ.

Я иду и ищу подходящую рифму, моему состоянию.

Что-то бы вроде бы вечное, умиротворение, умер, умер,

Недоумерание, рано, рано, рано…

Ik loop door de straten van mijn geliefde stad,

Van kinds af aan werd ik opgewarmd door verschillende steden,

Maar ik hou precies, precies hem,

Ik zou er zelfs mijn leven voor geven om er tijdelijk in te worden ingeschreven.

Hier is mijn school waar ze me normaal lesgaven,

De kerk erin was paranormaal gedoopt.

Op die hoek hebben we gerookt, gelachen, gedronken,

En dat ben ik een paar minuten voordat ze me vermoordden.

Hoe hebben ze vermoord?

Hoe hebben ze vermoord?

Hoe hebben ze vermoord?

Zoiets als doodmoe en in slaap gevallen

En er is geen kracht om wakker te worden, geen kracht.

Snel aangeraakt, gestoken met een mes,

Ik ga, en achter mij staat een bloedige cursief.

Hoe te kijken met zulke dode ogen,

Levend in de ogen van mijn broer en moeder?

Vanwege de meid, verdomme.

Tevergeefs is het zo met haar jongen, wij zijn zijn jongens.

Refrein:

Waar problemen zijn, ben ik niet meer.

In dit "nee" op alle vragen, het dodelijke antwoord.

Ik ga op zoek naar een geschikt rijm voor mijn aandoening.

Iets lijkt eeuwig te zijn, vrede, stierf, stierf,

Verbijstering, vroeg, vroeg, vroeg...

Woord voor woord, voor woord, woord,

Contact lukte niet, lukte niet, lukte niet.

Volwassen mensen hoorden elkaar niet,

Het gebeurt bij ons.

Zelfs beschaamd nu om te onthouden

Hoe somber alles is gelopen, het slaat nergens op.

Plots flitste het, flitste en in mijn vlees

Binnen is het geluid nog steeds te horen.

Ik vertrek nu naar de receptie

Op de belangrijkste dokter ter wereld.

Hier zal hij pillen voorschrijven, waarvan:

Ik hoop dat ik naar de hemel ga.

Als ze tegen mij hebben

Type zware contra-indicaties,

Maak je klaar om te bekennen, word gestraft met * yes-maso,

Maar er is geen hel nodig, geen noodzaak.

Cellen vermenigvuldigen zich.

Moleculen: warm, kalveren, verdelen.

Mensen worden verliefd, het leven gaat door, de verloren wereld vermenigvuldigt zich.

Ik begreep waarom mijn onderwerp zich zo droevig tot nul vermenigvuldigde.

Ik kruip bedekt met bloed door mijn geliefde stad,

En hij stierf voor degene van wie hij niet hield.

Refrein:

Waar problemen zijn, ben ik niet meer.

In dit "nee" op alle vragen, het dodelijke antwoord.

Ik ga op zoek naar een geschikt rijm voor mijn aandoening.

Iets lijkt eeuwig te zijn, vrede, stierf, stierf,

Verbijstering, vroeg, vroeg, vroeg...