Une Jolie Fleur Dans Une Peau De Vache - Georges Brassens

Jamais sur terre il n’y eut d’amoureux

Plus aveugles que moi dans tous les âges

Mais faut dir' qu' je m'étais creuvé les yeux

En regardant de trop près son corsage…

Un' jolie fleur dans une peau d’vache

Un' jolie vach' déguisée en fleur

Qui fait la belle et qui vous attache

Puis, qui vous mèn' par le bout du cœur…

Le ciel l’avait pourvu' des mille appâts

Qui vous font prendre feu dès qu’on y touche

L’en avait tant que je ne savais pas

Ne savais plus où donner de la bouche…

Un' jolie fleur dans une peau d’vache

Un' jolie vach' déguisée en fleur

Qui fait la belle et qui vous attache

Puis, qui vous mèn' par le bout du cœur…

Ell' n’avait pas de tête, ell' n’avait pas

L’esprit beaucoup plus grand qu’un dé à coudre

Mais pour l’amour on ne demande pas

Aux filles d’avoir inventé la poudre…

Un' jolie fleur dans une peau d’vache

Un' jolie vach' déguisée en fleur

Qui fait la belle et qui vous attache

Puis, qui vous mèn' par le bout du cœur…

Puis un jour elle a pris la clef des champs

En me laissant à l'âme un mal funeste

Et toutes les herbes de la Saint-Jean

N’ont pas pu me guérir de cette peste…

J' lui en ai bien voulu, mais à présent

J’ai plus d’rancune et mon cœur lui pardonne

D’avoir mis mon cœur à feu et à sang

Pour qu’il ne puisse plus servir à personne…

Un' jolie fleur dans une peau d’vache

Un' jolie vach' déguisée en fleur

Qui fait la belle et qui vous attache

Puis, qui vous mèn' par le bout du cœur…

Nooit op aarde was er een minnaar

Blinder dan ik in alle tijden

Maar ik moet zeggen dat ik mijn ogen had uitgestoken

Te goed naar haar lijfje kijken...

Een mooie bloem in een koeienhuid

Een mooie koe vermomd als een bloem

Wie poetst en wie bindt je vast

Wie leidt je dan aan het einde van je hart...

De hemel had hem duizend aasjes gegeven

Dat zet je in brand zodra je ze aanraakt

Had het zo veel dat ik het niet wist

Wist niet waar ik heen moest...

Een mooie bloem in een koeienhuid

Een mooie koe vermomd als een bloem

Wie poetst en wie bindt je vast

Wie leidt je dan aan het einde van je hart...

Ze had geen hoofd, ze had geen

De geest veel groter dan een vingerhoed

Maar om liefde vragen we niet

Aan de meisjes voor het uitvinden van poeder...

Een mooie bloem in een koeienhuid

Een mooie koe vermomd als een bloem

Wie poetst en wie bindt je vast

Wie leidt je dan aan het einde van je hart...

Toen nam ze op een dag de sleutel mee naar de velden

Mij ​​achterlatend met een fataal kwaad in mijn ziel

En alle Sint-Janskruiden

Kon me niet genezen van deze plaag...

Ik had een hekel aan hem, maar nu

Ik koester geen wrok meer en mijn hart vergeeft hem

Om mijn hart in vuur en vlam te hebben gezet

Zodat hij voor niemand meer van nut kan zijn...

Een mooie bloem in een koeienhuid

Een mooie koe vermomd als een bloem

Wie poetst en wie bindt je vast

Wie leidt je dan aan het einde van je hart...