Sale petit bonhomme - Georges Brassens

Sale petit bonhomme, il ne portait plus d’ailes,

Plus de bandeau sur l'œil et d’un huissier modèle,

Arborait les sombres habits

Dès qu’il avait connu le krach, la banqueroute

De nos affaires de cœur, il s'était mis en route

Pour recouvrer tout son fourbi.

Pas plus tôt descendu de sa noire calèche,

Il nous a dit: «je viens récupérer mes flèches

Maintenant pour vous superflu’s.

«Sans une ombre de peine ou de mélancolie,

On l’a vu remballer la vaine panoplie

Des amoureux qui ne jouent plus.

Avisant, oublié', la pauvre marguerite

Qu’on avait effeuillé', jadis, selon le rite,

Quand on s’aimait un peu, beaucoup,

L’un après l’autre, en place, il remit les pétales;

La veille encore, on aurait crié au scandale,

On lui aurait tordu le cou.

Il brûla nos trophé's, il brûla nos reliques,

Nos gages, nos portraits, nos lettres idylliques,

Bien belle fut la part du feu.

Et je n’ai pas bronché, pas eu la mort dans l'âme,

Quand, avec tout le reste, il passa par les flammes

Une boucle de vos cheveux.

Enfin, pour bien montrer qu’il faisait table rase,

Il effaça du mur l’indélébile phrase:

«Paul est épris de Virginie.

«De Virgini', d’Hortense ou bien de Caroline,

J’oubli' presque toujours le nom de l’héroïne

Quand la comédie est finie.

«Faut voir à pas confondre amour et bagatelle,

A pas trop mélanger la rose et l’immortelle,

Qu’il nous a dit en se sauvant,

A pas traiter comme une affaire capitale

Une petite fantaisie sentimentale

Plus de crédit dorénavant.

"

Ma mi', ne prenez pas ma complainte au tragique.

Les raisons qui, ce soir, m’ont rendu nostalgique,

Sont les moins nobles des raisons,

Et j’aurais sans nul doute enterré cette histoire

Si, pour renouveler un peu mon répertoire

Je n’avais besoin de chansons.

Vuil ventje, hij droeg geen vleugels meer,

Geen blinddoeken en modelbodes meer,

Droeg de donkere kleren

Zodra hij de crash kende, het faillissement

Van onze zaken van het hart die hij had uiteengezet

Om al zijn spullen terug te krijgen.

Nauwelijks uit zijn zwarte koets gestapt,

Hij vertelde ons: "Ik kom mijn pijlen halen

Nu voor jou overbodig.

"Zonder een schaduw van verdriet of melancholie,

We zagen hem de ijdele panoplie inpakken

Liefhebbers die niet meer spelen.

Melden, vergeten', het arme madeliefje

Dat was vroeger, volgens de ritus, ontdaan

Toen we een beetje, veel van elkaar hielden,

Een voor een plaatste hij de bloembladen terug;

De dag ervoor zouden we vies hebben gehuild,

Zijn nek zou zijn uitgewrongen.

Hij verbrandde onze trofeeën, hij verbrandde onze relikwieën,

Onze beloften, onze portretten, onze idyllische brieven,

Fijn was het aandeel van het vuur.

En ik deinsde niet terug, ik had geen dood in mijn ziel,

Toen hij, met de rest, door de vlammen ging

Een krul van je haar.

Ten slotte, om te laten zien dat hij schoon schip maakte,

Hij wiste van de muur de onuitwisbare zin:

“Paul is verliefd op Virginia.

"Van Virgini', Hortense of Caroline,

Ik vergeet bijna altijd de naam van de heldin

Als de komedie voorbij is.

"Je moet liefde en kleinigheid niet verwarren,

Meng roos en eeuwigheid niet te veel,

Hij zei tegen ons toen hij vluchtte:

Niet te behandelen als een kapitaalkwestie

Een beetje sentimentele fantasie

Vanaf nu meer krediet.

"

Schat, vat mijn klacht niet tragisch op.

De redenen die me vanavond nostalgisch maakten,

Zijn de minst nobele redenen,

En ik zou dit verhaal ongetwijfeld hebben begraven

Ja, om mijn repertoire een beetje op te frissen

Ik had geen liedjes nodig.