Quatre-vingt-quinze pour cent - Georges Brassens

La femme qui possède tout en elle

Pour donner le goût des fêtes charnelles

La femme qui suscite en nous tant de passion brutale

La femme est avant tout sentimentale

Mais dans la main les longues promenades

Les fleurs, les billets doux, les sérénades

Les crimes, les folies que pour ses beaux yeux l’on commet

La transporte, mais…

Sauf quand elle aime un homme avec tendresse

Toujours sensible alors à ses caresses

Toujours bien disposée, toujours encline à s'émouvoir

Elle s’emmerde sans s’en apercevoir

Ou quand elle a des besoins tyranniques

Qu’elle souffre de nymphomanie chronique

C’est elle qui fait alors passer à ses adorateurs

De fichus quarts d’heure

Quatre-vingt-quinze fois sur cent

La femme s’emmerde en baisant

Qu’elle le taise ou qu’elle le confesse

C’est pas tous les jours qu’on lui déride les fesses

Les pauvres bougres convaincus

Du contraire sont des cocus

Les «encore», les «c'est bon», les «continue»

Qu’elle crie pour simuler qu’elle monte aux nues

C’est pure charité, les soupirs des anges ne sont

En général que de pieux mensonges

C’est à seule fin que son partenaire

Se croie un amant extraordinaire

Que le coq imbécile et prétentieux perché dessus

Ne soit pas déçu

J’entends aller de bon train les commentaires

De ceux qui font des châteaux à Cythère

«C'est parce que tu n’es qu’un malhabile, un maladroit

Qu’elle conserve toujours son sang-froid»

Peut-être, mais les assauts vous pèsent

De ces petits m’as-tu-vu-quand-je-baise

Mesdames, en vous laissant manger le plaisir sur le dos

Chantez in petto…

Quatre-vingt-quinze fois sur cent

La femme s’emmerde en baisant

Qu’elle le taise ou qu’elle le confesse

C’est pas tous les jours qu’on lui déride les fesses

Les pauvres bougres convaincus

Du contraire sont des cocus

À l’heure de l'œuvre de chair

Elle est souvent triste, peu chère

S’il n’entend le cœur qui bat

Le corps non plus ne bronche pas

De vrouw die alles heeft

Om de smaak van vleselijke feesten te geven

De vrouw die zoveel brute passie in ons opwekt

De vrouw is vooral sentimenteel

Maar in de hand de lange wandelingen

Bloemen, liefdesbriefjes, serenades

De misdaden, de dwaasheden die je begaat voor je mooie ogen

Draagt ​​haar, maar...

Behalve wanneer ze van een man houdt met tederheid

Altijd gevoelig dan voor zijn liefkozingen

Altijd bereid, altijd geneigd om emotioneel te worden

Ze verveelt zich zonder het te beseffen

Of wanneer ze tirannieke behoeften heeft

Dat ze lijdt aan chronische nymfomanie

Zij is het die haar aanbidders dan voorbij laat gaan

Bloedig kwartier

Vijfennegentig van de honderd keer

Vrouw verveelt zich tijdens het neuken

Of ze het stil houdt of dat ze het bekent

Het is niet elke dag dat we zijn billen opvrolijken

De arme klootzakken overtuigd

Integendeel zijn cuckolds

De "still", de "het is goed", de "continue"

Dat ze schreeuwt om te simuleren dat ze naar de hemel stijgt

Het is pure liefdadigheid, de zuchten van engelen zijn dat niet

Meestal alleen leugens om bestwil

Het is voor het enige doel dat zijn partner

Gelooft dat hij een buitengewone minnaar is

Dan de dwaze, pretentieuze haan die erop zat

Wees niet teleurgesteld

Ik hoor dat de reacties goed gaan

Van degenen die kastelen bouwen in Cythera

"Het is omdat je gewoon onhandig bent, onhandig

Moge ze haar altijd koel houden”

Misschien, maar de aanvallen drukken je neer

Van deze kleine-heb-je-mij-gezien-wanneer-ik-neuken?

Dames, door jullie het plezier van je rug te laten eten

Zing in petto...

Vijfennegentig van de honderd keer

Vrouw verveelt zich tijdens het neuken

Of ze het stil houdt of dat ze het bekent

Het is niet elke dag dat we zijn billen opvrolijken

De arme klootzakken overtuigd

Integendeel zijn cuckolds

In het uur van het werk van het vlees

Ze is vaak verdrietig, goedkoop

Als hij het kloppende hart niet hoort

Het lichaam deinst ook niet terug