Les ricochets - Georges Brassens

J’avais dix-huit ans

Tout juste et quittant

Ma ville natale

Un beau jour, o gué

Je vins débarquer

Dans la capitale

J’entrai pas aux cris

D'"A nous deux Paris"

En Ile-de-France

Que ton Rastignac

N’ait cure, Balzac !

De ma concurrence

Gens en place, dormez

Sans vous alarmer

Rien ne vous menace

Ce n’est qu’un jeune sot

Qui monte a l’assaut

Du p’tit Montparnasse

On n' s'étonnera pas

Si mes premiers pas

Tout droit me menèrent

Au pont Mirabeau

Pour un coup de chapeau

A l’Apollinaire

Bec enfariné

Pouvais-je deviner

Le remue-ménage

Que dans mon destin

Causerait soudain

Ce pèlerinage?

Que circonvenu

Mon cœur ingénu

Allait faire des siennes

Tomber amoureux

De sa toute pre-

Mière Parisienne

N’anticipons pas

Sur la berge en bas

Tout contre une pile

La belle tachait

D' fair' des ricochets

D’une main malhabile

Moi, dans ce temps-là

Je n' dis pas cela

En bombant le torse

L’air avantageux

J'étais à ce jeu

De première force

Tu m' donnes un baiser

Ais-je proposé

A la demoiselle

Et moi, sans retard

J' t’apprends de cet art

Toutes les ficelles

Affaire conclue

En une heure elle eut

L’adresse requise

En échange moi

J' cueillis plein d'émoi

Ses lèvres exquises

Et durant un temps

Les journaux d’antan

D’ailleurs le relatent

Fallait se lever

Matin pour trouver

Une pierre plate

On redessina

Du pont d’Iéna

Au pont Alexandre

Jusqu'à Saint-Michel

Mais à notre échelle

La carte du tendre

Mais c'était trop beau

Au pont Mirabeau

La belle volage

Un jour se perchait

Sur un ricochet

Et gagnait le large

Elle me fit faux bond

Pour un vieux barbon

La petite ingrate

Un Crésus vivant

Détail aggravant

Sur la rive droite

J’en pleurai pas mal

Le flux lacrymal

Me fit la quinzaine

Au viaduc d’Auteuil

Parait qu’a vue d'œil

Grossissait la Seine

Et si, pont d' l’Alma

J’ai pas noyé ma

Détresse ineffable

C’est qu' l’eau coulant sous

Les pieds du zouzou

Etait imbuvable

Et qu' j’avais acquis

Cette conviction qui

Du reste me navre

Que mort ou vivant

Ce n’est pas souvent

Qu’on arrive au havre

Nous attristons pas

Allons de ce pas

Donner, débonnaires

Au pont Mirabeau

Un coup de chapeau

A l’Apollinaire

ik was achttien

Gewoon en weggaan

Mijn woonplaats

Op een mooie dag, o ford

ik kwam aan land

In de hoofdstad

Ik ging niet in de kreten

Uit "A nous deux Paris"

In Ile-de-France

Dat jouw Rastignac

Maak je geen zorgen, Balzac!

Van mijn concurrentie

Mensen op hun plaats, slaap

Zonder je te verontrusten

Niets bedreigt je

Hij is gewoon een jonge dwaas

wie gaat er in de aanval?

Klein Montparnasse

We zullen niet verrast zijn

Als mijn eerste stappen

Direct leidde me

Bij de Mirabeau-brug

Voor een tip van de hoed

Bij de Apollinaire

bebloemde snavel

zou ik kunnen raden?

de drukte

Dat in mijn lot

plotseling zou veroorzaken

Deze bedevaart?

wat omzeild?

Mijn ingenieuze hart

Zou gaan optreden

Verliefd worden

Vanaf zijn voor-

Parijse moeder

Laten we niet anticiperen

Op de bank hieronder

Allemaal tegen een stapel

Schoonheid gekleurd

Om ricochets te maken

Met een onhandige hand

Ik in die dagen

dat zeg ik niet

Door je borst uit te steken

Ziet er goed uit

Ik was bij dit spel

van de eerste kracht

Je geeft me een kus

heb ik aangeboden?

Aan de dame

En ik, zonder vertraging

Ik leer je deze kunst

Alle snaren

Deal gedaan

Binnen een uur had ze

Het vereiste adres

In ruil voor mij

Ik koos vol spanning

Haar prachtige lippen

En voor een tijdje

De kranten van weleer

Naast het relateren

Moest opstaan

Ochtend om te vinden

Een platte steen

wij hertekenen

Vanaf de Pont d'Iéna

Bij de Alexanderbrug

Naar Saint-Michel

Maar op onze schaal

De aanbestedingskaart

Maar het was te mooi

Bij de Mirabeau-brug

De vluchtige schoonheid

Op een dag neergestreken

Op een ricochet

En zeilde naar zee

Ze heeft me in de steek gelaten

Voor een oude baard

De ondankbare kleine

Een levende Croesus

Verzwarende details

Aan de rechterkant

ik huilde veel

traanstroom

Maakte me veertien dagen

Bij het Auteuilviaduct

Lijkt alleen in een oogopslag

Vergroot de Seine

Wat als, Alma-brug?

ik heb mijn niet verdronken

onuitsprekelijke nood

Het is dat het water eronder stroomt

Zouzou's Voeten

Was ondrinkbaar

En dat ik had verworven

Dit geloof dat

De rest maakt me verdrietig

of het nu dood of levend is

Het is niet vaak

Laten we naar de haven gaan

We treuren niet

Laten we weggaan

Geef, goedaardige

Bij de Mirabeau-brug

Een tip van de hoed

Bij de Apollinaire