Les lilas - Georges Brassens

Quand je vais chez la fleuriste

Je n´achète que des lilas

Si ma chanson chante triste

C´est que l´amour n´est plus là

Comme j´étais, en quelque sorte

Amoureux de ces fleurs-là

Je suis entré par la porte

Par la porte des Lilas

Des lilas, y en n´avait guère

Des lilas, y en n´avait pas

Z´étaient tous morts à la guerre

Passés de vie à trépas

J´suis tombé sur une belle

Qui fleurissait un peu là

J´ai voulu greffer sur elle

Mon amour pour les lilas

J´ai marqué d´une croix blanche

Le jour où l´on s´envola

Accrochés à une branche

Une branche de lilas

Pauvre amour, tiens bon la barre

Le temps va passer par là

Et le temps est un barbare

Dans le genre d´Attila

Aux cœurs où son cheval passe

L´amour ne repousse pas

Aux quatre coins de l´espace

Il fait l´désert sous ses pas

Alors, nos amours sont mortes

Envolées dans l´au-delà

Laissant la clé sous la porte

Sous la porte des Lilas

La fauvette des dimanches

Celle qui me donnait le la

S´est perchée sur d´autres branches

D´autres branches de lilas

Quand je vais chez la fleuriste

Je n´achète que des lilas

Si ma chanson chante triste

C´est que l´amour n´est plus là

Als ik naar de bloemist ga

Ik koop alleen seringen

Als mijn lied verdrietig zingt

Het is dat liefde er niet meer is

Zoals ik was, op de een of andere manier

Verliefd op deze bloemen

Ik kwam door de deur binnen

Door de Lila Poort

Seringen, die waren er bijna niet

Seringen, die waren er niet

Z waren allemaal dood in de oorlog

Overgegaan van leven naar dood

Ik kwam een ​​mooie tegen

Die daar een beetje bloeide

Ik wilde op haar enten

Mijn liefde voor seringen

Ik heb gemarkeerd met een wit kruis

De dag dat we wegvlogen

Hangend aan een tak

Een tak van sering

Arme liefde, hou je stevig vast

De tijd gaat voorbij

En de tijd is een barbaar

zoals Attila

Naar de harten waar zijn paard passeert

Liefde groeit niet terug

Op de vier hoeken van de ruimte

Hij maakt de woestijn onder zijn voeten

Dus onze liefdes zijn dood

Naar het hiernamaals gebracht

Sleutel onder de deur laten liggen

Onder de Lila Poort

De zondagszanger

Degene die me de gaf

Neergestreken op andere takken

Andere lila takken

Als ik naar de bloemist ga

Ik koop alleen seringen

Als mijn lied verdrietig zingt

Het is dat liefde er niet meer is