Les amoureux des bancs public - Georges Brassens

Les gens qui voient de travers

Pensent que les bancs verts

Qu’on voit sur les trottoirs

Sont faits pour les impotents ou les ventripotents

Mais c’est une absurdité

Car, à la vérité

Ils sont là, c’est notoire

Pour accueillir quelque temps les amours débutants

Les amoureux qui s’bécotent sur les bancs publics

Bancs publics, bancs publics

En s’foutant pas mal du regard oblique

Des passants honnêtes

Les amoureux qui s’bécotent sur les bancs publics

Bancs publics, bancs publics

En s’disant des «Je t’aime» pathétiques

Ont des p’tits gueules bien sympathiques !

Ils se tiennent par la main

Parlent du lendemain

Du papier bleu d’azur

Que revêtiront les murs de leur chambre à coucher

Ils se voient déjà, doucement

Elle cousant, lui fumant

Dans un bien-être sûr

Et choisissent les prénoms de leur premier bébé

Quand la sainte famille Machin

Croise sur son chemin

Deux de ces malappris

Elle décoche hardiment des propos venimeux

N’empêche que toute la famille

(Le père, la mère, la fille, le fils, le Saint-Esprit…)

Voudrait bien, de temps en temps

Pouvoir s’conduire comme eux

Quand les mois auront passé

Quand seront apaisés

Leurs beaux rêves flambants

Quand leur ciel se couvrira de gros nuages lourds

Ils s’apercevront, émus

Qu’c’est au hasard des rues

Sur un d’ces fameux bancs

Qu’ils ont vécu le meilleur morceau de leur amour

Mensen die doorzien

denk aan groene banken

Wat we zien op de trottoirs

Zijn gemaakt voor de impotente of de dikbuikige

Maar dat is onzin

Omdat, in waarheid

Ze zijn er, het is berucht

Om beginnende liefdes even welkom te heten

Liefhebbers knuffelen op openbare banken

Openbare banken, openbare banken

Geeft niks om de schuine blik

eerlijke voorbijgangers

Liefhebbers knuffelen op openbare banken

Openbare banken, openbare banken

Zielig "Ik hou van jou" tegen elkaar zeggen

Heb hele leuke gezichtjes!

Ze houden elkaars hand vast

Over morgen gesproken

Azuurblauw papier

Hoe zullen hun slaapkamermuren eruitzien?

Ze zien elkaar al, langzaam

Zij naait, hij rookt

In veilig welzijn

En kies de namen van hun eerste baby

Toen de Heilige Familie Machin

Kruis op zijn weg

Twee van deze buitenbeentjes

Ze ontketent stoutmoedig giftige opmerkingen

Maar het hele gezin

(Vader, moeder, dochter, zoon, Heilige Geest...)

Graag af en toe

Om zich zoals zij te kunnen gedragen

Als de maanden voorbij zijn

Wanneer zal worden gestild?

Hun mooie brandende dromen

Wanneer hun lucht bedekt zal zijn met grote zware wolken

Ze zullen zien, bewogen

Dat het willekeurig van de straat is

Op een van die beroemde banken

Dat ze het beste deel van hun liefde hebben beleefd