Le parapluie (du film "rue de l'estrapade") - Georges Brassens

Il pleuvait fort sur la grand-route

Elle cheminait sans parapluie

J’en avais un, volé sans doute

Le matin même à un ami;

Courant alors à sa rescousse

Je lui propose un peu d’abri

En séchant l’eau de sa frimousse

D’un air très doux elle m’a dit «oui "

Un p’tit coin d’parapluie

Contre un coin d’paradis

Elle avait quelque chose d’un ange

Un p’tit coin d’paradis

Contre un coin d’parapluie

Je n’perdais pas au change, pardi !

Chemin faisant que ce fut tendre

D’ouïr à deux le chant joli

Que l’eau du ciel faisait entendre

Sur le toit de mon parapluie !

J’aurais voulu comme au déluge

Voir sans arrêt tomber la pluie

Pour la garder sous mon refuge

Quarante jours, quarante nuits

Un p’tit coin d’parapluie

Contre un coin d’paradis

Elle avait quelque chose d’un ange

Un p’tit coin d’paradis

Contre un coin d’parapluie

Je n’perdais pas au change, pardi !

Mais bêtement, même en orage

Les routes vont vers des pays;

Bientôt le sien fit un barrage

A l’horizon de ma folie !

Il a fallu qu’elle me quitte

Après m’avoir dit grand merci

Et je l’ai vu, toute petite

Partir gaiement vers mon oubli…

Un p’tit coin d’parapluie

Contre un coin d’paradis

Elle avait quelque chose d’un ange

Un p’tit coin d’paradis

Contre un coin d’parapluie

Je n’perdais pas au change, pardi !

Het regende hard op de snelweg

Ze liep zonder paraplu

Ik had er een, waarschijnlijk gestolen

Diezelfde ochtend naar een vriend;

Dan rennen om haar te redden

Ik bied haar wat onderdak aan

Het water van haar gezicht drogen

Met een heel lieve lucht zei ze "ja"

Een klein hoekje van een paraplu

Tegen een hoekje van het paradijs

Ze was iets van een engel

Een klein hoekje van het paradijs

Tegen een hoek van een paraplu

Ik verloor natuurlijk niet door de verandering!

Hoe het mals was

Om samen het mooie lied te horen

Dat het water van de lucht deed horen

Boven op mijn paraplu!

Ik had graag in de zondvloed gehad

Kijk hoe de regen blijft vallen

Om haar onder mijn beschutting te houden

Veertig dagen, veertig nachten

Een klein hoekje van een paraplu

Tegen een hoekje van het paradijs

Ze was iets van een engel

Een klein hoekje van het paradijs

Tegen een hoek van een paraplu

Ik verloor natuurlijk niet door de verandering!

Maar dwaas, zelfs in storm

Wegen gaan naar landen;

Al snel maakte hij een dam

Aan de horizon van mijn waanzin!

Ze moest me verlaten

Na bedankt te hebben gezegd

En ik zag haar toen ik klein was

Vrolijk vertrekkend naar mijn vergetelheid...

Een klein hoekje van een paraplu

Tegen een hoekje van het paradijs

Ze was iets van een engel

Een klein hoekje van het paradijs

Tegen een hoek van een paraplu

Ik verloor natuurlijk niet door de verandering!