Le modeste - Georges Brassens

Les pays, c’est pas ça qui manque

On vient au monde à Salamanque

A Paris, Bordeaux, Lille, Brest (e)

Lui, la nativité le prit

Du côté des Saintes-Maries

C’est un modeste

Comme jadis a fait un roi

Il serait bien fichu, je crois

De donner le trône et le reste

Contre un seul cheval camarguais

Bancal, vieux, borgne, fatigué

C’est un modeste

Suivi de son pin parasol

S’il fuit sans mêm' toucher le sol

Le moindre effort comme la peste

C’est qu’au chantier ses bras d’Hercule

Rendraient les autres ridicules

C’est un modeste

A la pétanque, quand il perd

Te fais pas de souci, pépère

Si d’aventure il te conteste

S’il te boude, s’il te rudoie

Au fond, il est content pour toi

C’est un modeste

Si, quand un emmerdeur le met

En rogne, on ne le voit jamais

Lever sur l’homme une main leste

C’est qu’il juge pas nécessaire

D’humilier un adversaire

C’est un modeste

Et quand il tombe amoureux fou

Y a pas de danger qu’il l’avoue

Les effusions, dame, il déteste

Selon lui, mettre en plein soleil

Son cœur ou son cul c’est pareil

C’est un modeste

Quand on enterre un imbécile

De ses amis, s’il raille, s’il

A l'œil sec et ne manifeste

Aucun chagrin, t’y fie pas trop:

Sur la patate, il en a gros

C’est un modeste

Et s’il te traite d'étranger

Que tu sois de Naples, d’Angers

Ou d’ailleurs, remets pas la veste

Lui, quand il t’adopte, pardi!

Il veut pas que ce soit le dit

C’est un modeste

Si tu n’as pas tout du grimaud

Si tu sais lire entre les mots

Entre les faits, entre les gestes

Lors, tu verras clair dans son jeu

Et que ce bel avantageux

C’est un modeste

Landen, dat is niet wat er ontbreekt

Wij zijn geboren in Salamanca

In Parijs, Bordeaux, Lille, Brest (e)

Hem, de geboorte nam hem mee

Aan de kant van Saintes-Maries

Het is een bescheiden

Zoals een koning ooit deed

Hij zou in orde zijn, geloof ik

Om de troon en de rest te geven

Tegen een enkel Camargue-paard

Wiebelig, oud, eenogig, moe

Het is een bescheiden

Zijn Paraplu Pine volgen

Als het lekt zonder zelfs maar de grond te raken

Minste inspanning als de pest

Het is dat op de bouwplaats zijn armen van Hercules

Zou anderen belachelijk maken

Het is een bescheiden

In jeu de boules, als hij verliest

Maak je geen zorgen, opa

Als hij je toevallig uitdaagt

Als hij je mokken, als hij je pest

Diep van binnen is hij blij voor je

Het is een bescheiden

Als wanneer een pijn in de kont het aandoet

Boos, we zien hem nooit

Steek een behendige hand op naar de man

Het is omdat hij denkt dat het niet nodig is

Een tegenstander vernederen

Het is een bescheiden

En als hij smoorverliefd wordt

Er is geen gevaar dat hij het toegeeft

De uitstortingen, dame, hij haat

Volgens hem, in direct zonlicht zetten

Zijn hart of zijn kont, het is hetzelfde

Het is een bescheiden

Wanneer je een dwaas begraaft

Van zijn vrienden, als hij spot, als hij...

Droge ogen en niet manifest

Geen verdriet, vertrouw er niet te veel op:

Op de aardappel is hij groot

Het is een bescheiden

En als hij je een vreemde noemt

Of je nu uit Napels, Angers komt

Of wat dat betreft, trek de jas niet meer aan

Hij, als hij je adopteert, natuurlijk!

Hij wil niet dat het gezegd wordt

Het is een bescheiden

Als je geen grimaud hebt

Als je tussen de woorden kunt lezen

Tussen de feiten, tussen de gebaren

Dan doorzie je zijn spel

En dat dit mooie voordelig

Het is een bescheiden