Le cocu - Georges Brassens

Comme elle n’aime pas beaucoup la solitude

Cependant que je pêche et que je m’ennoblis

Ma femme sacrifie à sa vieille habitude

De faire, à tout venant, les honneurs de mon lit

Eh !

oui, je suis cocu, j’ai du cerf sur la tête

On fait force de trous dans ma lune de miel

Ma bien-aimé' ne m’invite plus à la fête

Quand elle va faire un tour jusqu’au septième ciel

Au péril de mon cœur, la malheureuse écorne

Le pacte conjugal et me le déprécie

Que je ne sache plus où donner de la corne

Semble bien être le cadet de ses soucis

Les galants de tout poil viennent boire en mon verre

Je suis la providence des écornifleurs

On cueille dans mon dos la tendre primevère

Qui tenait le dessus de mon panier de fleurs

En revenant fourbu de la pêche à la ligne

Je les surprends tout nus dans leurs débordements

Conseillez-leur le port de la feuille de vigne

Ils s’y refuseront avec entêtement

Souiller mon lit nuptial, est-c' que ça les empêche

De garder les dehors de la civilité?

Qu’on me demande au moins si j’ai fait bonne pêche

Qu’on daigne s’enquérir enfin de ma santé

De grâce, un minimum d’attentions délicates

Pour ce pauvre mari qu’on couvre de safran !

Le cocu, d’ordinaire, on le choie, on le gâte

On est en fin de compte un peu de ses parents

A l’heure du repas, mes rivaux détestables

Ont encor' ce toupet de lorgner ma portion !

Ça leur ferait pas peur de s’asseoir à ma table

Cocu, tant qu’on voudra, mais pas amphitryon

Partager sa moitié, est-c' que cela comporte

Que l’on partage aussi la chère et la boisson?

Je suis presque obligé de les mettre à la porte

Et bien content s’ils n’emportent pas mes poissons

Bien content qu’en partant ces mufles ne s'égarent

Pas à mettre le comble à leur ignomini'

En sifflotant «Il est cocu, le chef de gare…»

Parc' que, le chef de gar', c’est mon meilleur ami

Omdat ze niet zo van eenzaamheid houdt

Terwijl ik vis en mezelf veredel

Mijn vrouw offert zich op aan haar oude gewoonte

Om de eer van mijn bed aan alle nieuwkomers te doen

Hoi!

ja, ik ben een cuckold, ik heb een hert op mijn hoofd

We slaan gaten in mijn huwelijksreis

Mijn geliefde' nodigt me niet langer uit voor het feest

Als ze een ritje maakt naar de zevende hemel

Op gevaar van mijn hart, de ongelukkige deuk

Het echtelijk pact en ik waardeer het af

Dat ik niet meer weet waar ik hoorns moet geven

Lijkt de minste van zijn zorgen te zijn

Aanbidders van alle strepen komen uit mijn glas drinken

Ik ben de voorzienigheid van de snuiters

Ze plukken de tere sleutelbloem achter mijn rug om

Wie hield de bovenkant van mijn mand met bloemen vast

Uitgeput terugkeren van het vissen

Ik vang ze naakt in hun uitbarstingen

Adviseer ze om vijgenblad te dragen

Ze zullen koppig weigeren

Verontreinig mijn huwelijksbed, houdt dat hen tegen?

Om de buitenkant van de beleefdheid te houden?

Vraag me tenminste of ik een goede vangst heb gehad

Laat iemand zich verwaardigen om naar mijn gezondheid te informeren

Alsjeblieft, een minimum aan delicate attenties

Voor die arme man bedekt met saffraan!

De cuckold, we verwennen hem meestal, we verwennen hem

We zijn uiteindelijk een beetje van zijn ouders

Tijdens de maaltijd, mijn hatelijke rivalen

Heb nog steeds het lef om naar mijn portie te lonken!

Ze zouden niet bang zijn om aan mijn tafel te zitten

Hoorndrager, zo lang als we willen, maar geen gastheer

De helft delen, houdt dat in

Dat we ook eten en drinken delen?

Ik moet ze bijna eruit schoppen

En blij als ze mijn vis niet weghalen

Heel blij dat wanneer ze vertrekken deze muilkorven niet verdwalen

Niet om hun schande af te ronden

Fluitend "Hij is een cuckold, de stationschef..."

Omdat de jongensbaas mijn beste vriend is