La religieuse - Georges Brassens

Tous les cœurs se rallient à sa blanche cornette

Si le chrétien succombe à son charme insidieux

Le païen le plus sûr, l’athée le plus honnête

Se laisseraient aller parfois à croire en Dieu.

Et les enfants de chœur font tinter leur sonnette…

Il paraît que, dessous sa cornette fatale

Qu’elle arbore à la messe avec tant de rigueur

Cette petite sœur cache, c’est un scandale !

Une queue de cheval et des accroche-cœurs.

Et les enfants de chœur s’agitent dans les stalles…

Il paraît que, dessous son gros habit de bure

Elle porte coquettement des bas de soie

Festons, frivolités, fanfreluches, guipures

Enfin tout ce qu’il faut pour que le diable y soit.

Et les enfants de chœur ont des pensées impures…

Il paraît que le soir, en voici bien d’une autre!

A l’heure où ses consœurs sont sagement couchées

Ou débitent pieusement des patenôtres

Elle se déshabille devant sa psyché.

Et les enfants de chœur ont la fièvre, les pauvres…

Il paraît qu'à loisir elle se mire nue

De face, de profil, et même, hélas !

De dos

Après avoir, sans gêne, accroché sa tenue

Aux branches de la croix comme au portemanteau.

Chez les enfants de chœur le malin s’insinue…

Il paraît que, levant au ciel un œil complice,

Elle dit «Bravo, Seigneur, c’est du joli travail !»

Puis qu’elle ajoute avec encor plus de malice

«La cambrure des reins, ça, c’est une trouvaille !

«Et les enfants de chœur souffrent un vrai supplice…

Il paraît qu'à minuit, bonne mère, c’est pire

On entend se mêler, dans d'étranges accords

La voix énamourée des anges qui soupirent

Et celle de la sœur criant «Encor !

Encor !»

Et les enfants de chœur, les malheureux, transpirent…

Et monsieur le curé, que ces bruits turlupinent

Se dit avec raison que le brave Jésus

Avec sa tête, hélas !

Déjà chargée d'épines

N’a certes pas besoin d’autre chose dessus.

Et les enfants de chœur, branlant du chef, opinent…

Tout ça, c’est des faux bruits, des ragots, des sornettes

De basses calomni’s par Satan répandues.

Pas plus d’accroche-cœurs sous la blanche cornette

Que de queue de cheval, mais un crâne tondu.

Et les enfants de chœur en font, une binette…

Pas de troubles penchants dans ce cœur rigoriste

Sous cet austère habit pas de rubans suspects.

On ne verra jamais la corne au front du Christ

Le veinard sur sa croix peut s’endormir en paix

Et les enfants de chœur se masturber, tout tristes.

Alle harten verzamelen zich voor zijn witte cornette

Als de christen bezwijkt voor zijn verraderlijke charme

De zekerste heiden, de meest eerlijke atheïst

Zou soms toegeven aan het geloven in God.

En de misdienaars luiden hun klokken...

Het lijkt erop dat, onder zijn fatale cornet

Dat ze tijdens de mis met zo'n striktheid draagt

Dit kleine zusje verstopt zich, het is een schandaal!

Een paardenstaart en hartenvangers.

En de koorknapen rommelen in de kraampjes...

Het lijkt erop dat, onder zijn zware huisjas

Ze draagt ​​koket zijden kousen

Sint-jakobsschelpen, franjes, franjes, guipures

Eindelijk alles voor de duivel om daar te zijn.

En misdienaars hebben onzuivere gedachten...

Het lijkt erop dat er 's avonds nog een is!

In een tijd dat haar zussen verstandig in bed liggen

Of vrome paternosters uittuiten

Ze kleedt zich uit voor haar psyche.

En de koorknapen hebben koorts, de armen...

Het lijkt erop dat ze zichzelf naakt bewondert

Van voren, van opzij en zelfs, helaas!

Rug

Nadat ze ongegeneerd haar outfit had opgehangen

Naar de takken van het kruis als naar de kapstok.

In de misdienaars sluipt het kwaad binnen...

Het lijkt erop dat, met een wetend oog naar de hemel,

Ze zei: "Goed gedaan, Heer, dat is een mooie baan!"

Dan voegt ze er met nog meer boosaardigheid aan toe

"De kromming van de nieren, dat is een vondst!

"En de koorknapen ondergaan een echte beproeving...

Het lijkt erop dat het om middernacht, goede moeder, nog erger is

We horen vermenging, in vreemde akkoorden

De verliefde stem van zuchtende engelen

En dat van de zuster die 'Encor!

Nog een keer !"

En de misdienaars, de ongelukkigen, zweet...

En Monsieur le Curé, mogen deze geluiden storen

Er wordt terecht gezegd dat de dappere Jezus

Met zijn hoofd, helaas!

Reeds beladen met doornen

Heeft natuurlijk niets anders nodig.

En de misdienaars, hoofdschuddend, knikken...

Dat zijn allemaal valse geruchten, roddels, onzin

Lage laster door Satan verspreid.

Geen hartenvangers meer onder de witte cornette

Wat een paardenstaart, maar een kaalgeschoren hoofd.

En de misdienaars maken er een schoffel van...

Geen neigingsproblemen in dit strikte hart

Onder deze sobere kledij zitten geen verdachte linten.

De hoorn op het voorhoofd van Christus zal nooit worden gezien

De gelukkige aan zijn kruis kan rustig slapen

En de misdienaars masturberen, allemaal verdrietig.