L'assassinat - Georges Brassens

C’est pas seulement à Paris

Que le crime fleurit

Nous, au village, aussi, l’on a

De beaux assassinats

Il avait la tête chenu'

Et le coeur ingénu

Il eut un retour de printemps

Pour une de vingt ans

Mais la chair fraîch', la tendre chair

Mon vieux, ça coûte cher

Au bout de cinq à six baisers

Son or fut épuisé

Quand sa menotte elle a tendu'

Triste, il a répondu

Qu’il était pauvre comme Job

Elle a remis sa rob'

Elle alla quérir son coquin

Qui avait l’appât du gain

Sont revenus chez le grigou

Faire un bien mauvais coup

Et pendant qu’il le lui tenait

Elle l’assassinait

On dit que, quand il expira

La langue ell' lui montra

Mirent tout sens dessus dessous

Trouvèrent pas un sou

Mais des lettres de créanciers

Mais des saisi’s d’huissiers

Alors, prise d’un vrai remords

Elle eut chagrin du mort

Et, sur lui, tombant à genoux

Ell' dit: «Pardonne-nous !»

Quand les gendarm’s sont arrivés

En pleurs ils l’ont trouvé'

C’est une larme au fond des yeux

Qui lui valut les cieux

Et le matin qu’on la pendit

Ell' fut en paradis

Certains dévots, depuis ce temps

Sont un peu mécontents

C’est pas seulement à Paris

Que le crime fleurit

Nous, au village, aussi, l’on a

De beaux assassinats

Het is niet alleen in Parijs

Laat misdaad floreren

Wij in het dorp hebben ook

Mooie moorden

Hij had een grijze kop

En het ingenieuze hart

Er was een terugkeer van de lente

Voor een twintigjarige

Maar vers vlees, mals vlees

Kerel, het is duur

Na vijf tot zes kussen

Zijn goud was op

Toen haar handboei rekte ze zich uit'

Verdrietig, antwoordde hij

Dat hij zo arm was als Job

Ze deed haar jurk weer aan

Ze ging haar boef halen

Wie had de verleiding van winst?

Kwam terug naar de Grigou

Maak een slechte foto

En terwijl hij het aan haar vasthield

Ze heeft hem vermoord

Er wordt gezegd dat toen hij stierf

De tong die ze hem liet zien

Zet alles op zijn kop

Geen cent gevonden

Maar brieven van schuldeisers

Maar in beslag genomen door deurwaarders

Dus, gegrepen door echt berouw

Ze had medelijden met de doden

En, op hem, op zijn knieën vallend

Ze zei: "Vergeef ons!"

Toen de politie arriveerde

In tranen vonden ze hem'

Het is een traan in de ogen

die hem de hemel bracht

En de ochtend dat ze haar ophingen

Ze was in de hemel

Sommige toegewijden sinds die tijd

Ben een beetje ongelukkig

Het is niet alleen in Parijs

Laat misdaad floreren

Wij in het dorp hebben ook

Mooie moorden