L'ancêtre - Georges Brassens

Notre voisin l’ancêtre était un fier galant

Qui n’emmerdait personne avec sa barbe blanche

Et quand le bruit courut qu’ses jours étaient comptés

On s’en fut à l’hospice afin de l’assister

On avait apporté les guitar’s avec nous

Car, devant la musique, il tombait à genoux

Excepté toutefois les marches militaires

Qu’il écoutait en se tapant le cul par terre.

(bis)

Emules de Django, disciples de Crolla

Toute la fine fleur des cordes était là

Pour offrir à l’ancêtre, en signe d’affection

En guis' de viatique, une ultime audition.

(bis)

Hélas !

les carabins ne les ont pas reçus

Les guitar’s sont resté's à la porte cochère

Et le dernier concert de l’ancêtre déçu

Ce fut un pot-pourri de cantiques, peuchère !

Quand nous serons ancêtres

Du côté de Bicêtre

Pas de musique d’orgue, oh !

non

Pas de chants liturgiques

Pour qui aval' sa chique

Mais des guitar’s, cré nom de nom !

(bis)

On avait apporté quelques litres aussi

Car le bonhomme avait la fièvre de Bercy

Et les soirs de nouba, parol' de tavernier

A rouler sous la table il était le dernier.

(bis)

Saumur, Entre-deux-mers, Beaujolais, Marsala

Toute la fine fleur de la vigne était là

Pour offrir à l’ancêtre, en signe d’affection

En guis' de viatique, une ultime libation.

(bis)

Hélas !

les carabins ne les ont pas reçus

Les litres sont restés à la porte cochère

Et l’coup de l'étrier de l’ancêtre déçu

Ce fut un grand verre d’eau bénite, peuchère !

Quand nous serons ancêtres

Du côté de Bicêtre

Ne nous faites pas boire, oh !

non

De ces eaux minéral's

Bénites ou lustrales

Mais du bon vin, cré nom de nom !

(bis)

On avait emmené les belles du quartier

Car l’ancêtre courait la gueuse volontiers

De sa main toujours leste et digne cependant

Il troussait les jupons par n’importe quel temps.

(bis)

Depuis Manon Lescaut jusques à Dalila

Toute la fine fleur du beau sexe était là

Pour offrir à l’ancêtre, en signe d’affection

En guis' de viatique, une ultime érection.

(bis)

Hélas !

les carabins ne les ont pas reçu's

Les belles sont restées à la porte cochère

Et le dernier froufrou de l’ancêtre déçu

Ce fut celui d’une robe de soeur, peuchère !

Quand nous serons ancêtres

Du côté de Bicêtre

Pas d’enfants de Marie, oh !

non

Remplacez-nous les nonnes

Par des belles mignonnes

Et qui fument, cré nom de nom !

(bis)

Onze buurman de voorouder was een trotse galant

Die niemand lastig viel met zijn witte baard

En toen het nieuws de ronde deed dat zijn dagen geteld waren

We gingen naar het hospice om hem te helpen

We hebben de gitaren meegenomen

Want voor de muziek viel hij op zijn knieën

Met uitzondering van militaire marsen

Waar hij naar luisterde terwijl hij met zijn kont op de grond sloeg.

(bis)

Volgelingen van Django, discipelen van Crolla

Alle fijne bloemen van de touwtjes waren er

Aan de voorouder aanbieden, als teken van genegenheid

Als leidraad een laatste auditie.

(bis)

Helaas!

de karabijnen hebben ze niet ontvangen

De gitaren bleven in de porte-cochere

En het laatste concert van de teleurgestelde voorouder

Het was een potpourri van hymnes, kleine schat!

Wanneer zullen we voorouders zijn?

Aan de kant van Bicêtre

Geen orgelmuziek, oh!

Neen

Geen liturgische gezangen

Voor wie zijn quid inslikt

Maar gitaar, naam naam!

(bis)

We hebben ook een paar liter meegenomen

Omdat de man Bercy-koorts had

En de nachten van nouba, parol 'van herbergier

Hij was de laatste die onder de tafel rolde.

(bis)

Saumur, Tussen twee zeeën, Beaujolais, Marsala

Alle fijne bloemen van de wijnstok waren er

Aan de voorouder aanbieden, als teken van genegenheid

Als viaticum, een laatste plengoffer.

(bis)

Helaas!

de karabijnen hebben ze niet ontvangen

De liters bleven bij de porte-cochere

En de klap van de stijgbeugel van de teleurgestelde voorouder

Het was een groot glas wijwater, jij kleine schat!

Wanneer zullen we voorouders zijn?

Aan de kant van Bicêtre

Laat ons niet drinken, oh!

Neen

Van deze mineraalwaters

Benites of lustrales

Maar goede wijn, verdomme!

(bis)

We hebben de schoonheden uit de buurt genomen

Omdat de voorouder de bedelaar gewillig runde

Met zijn altijd wendbare en waardige hand wel

Hij stopte onderrokken bij alle weersomstandigheden.

(bis)

Van Manon Lescaut naar Dalila

Al het neusje van de zalm was er

Aan de voorouder aanbieden, als teken van genegenheid

Als een schuldgevoel, een laatste erectie.

(bis)

Helaas!

de karabijnen hebben ze niet ontvangen

De schoonheden verbleven in de porte-cochere

En het laatste geritsel van de teleurgestelde voorouder

Het was die van een zusterjurk, schat!

Wanneer zullen we voorouders zijn?

Aan de kant van Bicêtre

Geen kinderen van Maria, oh!

Neen

Vervang ons nonnen

Door mooie schatjes

En wie rookt, verdomme!

(bis)