Bécassine - Georges Brassens

Un champ de blé prenait racine

Sous la coiffe de Bécassine,

Ceux qui cherchaient la toison d’or

Ailleurs avaient bigrement tort.

Tous les seigneurs du voisinage,

Les gros bonnets, grands personnages,

Rêvaient de joindre à leur blason

Une boucle de sa toison.

Un champ de blé prenait racine

Sous la coiffe de Bécassine.

C’est une espèce de robin,

N’ayant pas l’ombre d’un lopin,

Qu’elle laissa pendre, vainqueur,

Au bout de ses accroche-cœurs.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Des blés d’or en toute saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

Au fond des yeux de Bécassine

Deux pervenches prenaient racine,

Si belles que Sémiramis

Ne s’en est jamais bien remis'.

Et les grands noms à majuscules,

Les Cupidons à particules

Auraient cédé tous leurs acquêts

En échange de ce bouquet.

Au fond des yeux de Bécassine

Deux pervenches prenaient racine.

C’est une espèce de gredin,

N’ayant pas l’ombre d’un jardin,

Un soupirant de rien du tout

Qui lui fit faire les yeux doux.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Des fleurs bleu’s en toute saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

A sa bouche, deux belles guignes,

Deux cerises tout à fait dignes,

Tout à fait dignes du panier

De madame de Sévigné.

Les hobereaux, les gentillâtres,

Tombés tous fous d’elle, idolâtres,

Auraient bien mis leur bourse à plat

Pour s’offrir ces deux guignes-là,

Tout à fait dignes du panier

De madame de Sévigné.

C’est une espèce d'étranger,

N’ayant pas l’ombre d’un verger,

Qui fit s’ouvrir, qui étrenna

Ses joli’s lèvres incarnat.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Du temps des ceris’s en tout' saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

C’est une sorte de manant,

Un amoureux du tout-venant

Qui pourra chanter la chanson

Du temps des ceris’s en tout' saison

Et jusqu'à l’heure du trépas,

Si le diable s’en mêle pas.

Een tarweveld schoot wortel

Onder de hoofdtooi van Bécassine,

Degenen die het Gulden Vlies zochten

Elders waren verdomd fout.

Alle naburige heren,

De grote hoeden, grote karakters,

Droomde ervan toe te voegen aan hun wapenschild

Een krul van zijn vacht.

Een tarweveld schoot wortel

Onder de hoofdtooi van Bécassine.

Het is een soort roodborstje,

Zonder de schaduw van een complot,

Die ze zegevierend liet hangen,

Aan het einde van haar hartenvangers.

Het is een soort boer,

Een liefhebber van alles

Wie kan het liedje zingen

Gouden tarwe in alle seizoenen

En tot het uur van de dood,

Als de duivel zich er niet mee bemoeit.

Diep in de ogen van Bécassine

Twee alikruiken begonnen wortel te schieten,

Zo mooi als Semiramis

Ben er nooit goed overheen gekomen.

En namen met grote hoofdletters,

Deeltjes Cupido's

Zou al hun aanwinsten hebben afgestaan

In ruil voor dit boeket.

Diep in de ogen van Bécassine

Twee alikruiken begonnen wortel te schieten.

Hij is een soort schurk,

Zonder de schaduw van een tuin,

een niets aanbidder

Waardoor hij met zijn ogen rolde.

Het is een soort boer,

Een liefhebber van alles

Wie kan het liedje zingen

Blauwe bloemen in alle seizoenen

En tot het uur van de dood,

Als de duivel zich er niet mee bemoeit.

In zijn mond, twee mooie guignes,

Twee behoorlijk waardige kersen,

Helemaal mand waardig

Van Madame de Sévigné.

De schildknapen, de heren,

Helemaal gek van haar geworden, afgodendienaars,

Zouden hun portemonnee hebben platgegooid

Om deze twee guignes te betalen,

Helemaal mand waardig

Van Madame de Sévigné.

Hij is een soort vreemdeling

Zonder de schaduw van een boomgaard,

Wie heeft gemaakt om te openen, wie heeft losgelaten

Haar mooie roze lippen.

Het is een soort boer,

Een liefhebber van alles

Wie kan het liedje zingen

Kersentijd in alle seizoenen

En tot het uur van de dood,

Als de duivel zich er niet mee bemoeit.

Het is een soort boer,

Een liefhebber van alles

Wie kan het liedje zingen

Kersentijd in alle seizoenen

En tot het uur van de dood,

Als de duivel zich er niet mee bemoeit.