A l'ombre du cœur de ma vie - Georges Brassens

A l’ombre du cœur de ma mie

Un oiseau s'était endormi

Un jour qu’elle faisait semblant

D'être la belle au bois dormant

Et moi me mettant à genoux

Bonnes fées sauvegardez-nous

Sur ce cœur j’ai voulu poser

Une manière de baiser

Alors cet oiseau de malheur

Se mit à crier au voleur

Au voleur et à l’assassin

Comme si j’en voulais à son sein

Aux appels de cet étourneau

Grand branle-bas dans Landerneau

Tout le monde et son père accourt

Aussitôt lui porter secours

Tant de rumeurs de grondements

Ont fait peur aux enchantements

Et la belle désabusée

Ferma son cœur à mon baiser

Et c’est depuis ce temps ma sœur

Que je suis devenu chasseur

Que mon arbalète à la main

Je cours les voies et les chemins

In de schaduw van het hart van mijn geliefde

Een vogel was in slaap gevallen

Op een dag deed ze alsof

Doornroosje zijn

En ik ga op mijn knieën zitten

Goede feeën redden ons

Op dit hart wilde ik liggen

Een manier om te kussen

Dus deze ongeluksvogel

Begonnen met schreeuwende dief

Aan de dief en de moordenaar

Alsof ik wat in haar wilde hebben

Bij de roep van deze spreeuw

Grote ophef in Landerneau

Iedereen en zijn vader komen aanrennen

Help hem onmiddellijk

Zoveel geruchten over gerommel

Heb de betoveringen bang gemaakt

En de gedesillusioneerde schoonheid

Sluit haar hart voor mijn kus

En sindsdien is ze mijn zus

Dat ik een jager werd

Dan mijn kruisboog in de hand

Ik ren de wegen en de paden