A l'ombre des maris - Georges Brassens

Les dragons de vertu n’en prennent pas ombrage

Si j’avais eu l’honneur de commander à bord

A bord du Titanic quand il a fait naufrage

J’aurais crié: «Les femm’s adultères d’abord !»

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Car, pour combler les voeux, calmer la fièvre ardente

Du pauvre solitaire et qui n’est pas de bois

Nulle n’est comparable à l'épouse inconstante

Femmes de chefs de gar', c’est vous la fleur des pois

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Quant à vous, messeigneurs, aimez à votre guise

En ce qui me concerne, ayant un jour compris

Qu’une femme adultère est plus qu’une autre exquise

Je cherche mon bonheur à l’ombre des maris

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

A l’ombre des maris mais, cela va sans dire

Pas n’importe lesquels, je les tri', les choisis

Si madame Dupont, d’aventure, m’attire

Il faut que, par surcroît, Dupont me plaise aussi !

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Il convient que le bougre ait une bonne poire

Sinon, me ravisant, je détale à grands pas

Car je suis difficile et me refuse à boire

Dans le verr' d’un monsieur qui ne me revient pas

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Ils sont loin mes débuts où, manquant de pratique

Sur des femmes de flics je mis mon dévolu

Je n'étais pas encore ouvert à l’esthétique

Cette faute de goût je ne la commets plus

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Oui, je suis tatillon, pointilleux, mais j’estime

Que le mari doit être un gentleman complet

Car on finit tous deux par devenir intimes

A force, à force de se passer le relais

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Mais si l’on tombe, hélas !

sur des maris infâmes

Certains sont si courtois, si bons, si chaleureux

Que, même après avoir cessé d’aimer leur femme

On fait encor semblant uniquement pour eux

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

C’est mon cas ces temps-ci, je suis triste, malade

Quand je dois faire honneur à certaine pécore

Mais, son mari et moi, c’est Oreste et Pylade

Et, pour garder l’ami, je la cajole encore

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Non contente de me déplaire, elle me trompe

Et les jours où, furieux, voulant tout mettre à bas

Je cri': «La coupe est pleine, il est temps que je rompe !»

Le mari me suppli': «Non, ne me quittez pas !»

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Et je reste, et, tous deux, ensemble, on se flagorne

Moi, je lui dis: «C'est vous mon cocu préféré.»

Il me réplique alors: «Entre toutes mes cornes

Celles que je vous dois, mon cher, me sont sacré's.»

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Je suis derrière…

Et je reste et, parfois, lorsque cette pimbêche

S’attarde en compagni' de son nouvel amant

Que la nurse est sorti', le mari à la pêche

C’est moi, pauvre de moi !

qui garde les enfants

Ne jetez pas la pierre à la femme adultère

Deugddraken nemen geen aanstoot

Als ik de eer had gehad om aan boord te bevelen

Aan boord van de Titanic toen deze zonk

Ik zou hebben geroepen: "Eerst vrouwen overspeligen!"

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Want om de wensen te vervullen, de brandende koorts te kalmeren

Van de arme eenzame en die niet van hout is?

Niemand is te vergelijken met de wispelturige vrouw

Vrouwen van hoofden van gar', jij bent de bloem van de erwten

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Wat u betreft, mijn heren, heb lief zoals u wilt

Wat mij betreft, op een dag begrepen

Dat een overspelige vrouw voortreffelijker is dan een andere

Ik zoek mijn geluk in de schaduw van echtgenoten

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

In de schaduw van echtgenoten, maar dat spreekt voor zich

Niet zomaar, ik sorteer ze, kies ze

Als Madame Dupont me toevallig aantrekt

Ik moet ook Dupont leuk vinden!

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

De klootzak moet een goede borrel hebben

Anders, als ik van gedachten verander, haast ik me weg

Omdat ik kieskeurig ben en weiger te drinken

In het glas van een heer die niet bij mij terugkomt

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Ze zijn ver verwijderd van mijn begin waar, bij gebrek aan praktijk

Op politievrouwen heb ik mijn zinnen gezet

Ik stond nog niet open voor esthetiek

Deze fout van smaak bega ik niet meer

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Ja, ik ben kieskeurig, kieskeurig, maar ik waardeer

Dat de man een complete heer moet zijn

Omdat we uiteindelijk allebei intiem worden

Door dint, door dint van het doorgeven van het stokje

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Maar als er een valt, helaas!

over beruchte echtgenoten

Sommige zijn zo beleefd, zo goed, zo warm

Dat, zelfs nadat ze opgehouden zijn van hun vrouw te houden

We doen nog steeds alsof alleen voor hen

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Dit ben ik de laatste tijd, ik ben verdrietig, ziek

Wanneer ik wat pecore moet eren

Maar haar man en ik zijn Orestes en Pylades

En om de vriend te behouden, overhaal ik haar nog steeds

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

Niet tevreden om me te mishagen, ze bedriegt me

En de dagen dat, woedend, alles willen neerleggen

Ik roep: "De beker is vol, het is tijd voor mij om te breken!"

De man smeekte me: "Nee, verlaat me niet!"

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

En ik blijf, en samen vleien we elkaar

Ik zeg hem: "Je bent mijn favoriete cuckold."

Hij antwoordt dan: "Tussen al mijn hoorns

Degenen die ik je schuldig ben, mijn liefste, zijn heilig voor mij."

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw

ik ben achter...

En ik blijf en soms wanneer die minx

Blijft hangen met haar nieuwe minnaar

Dat de verpleegster is uit', de man vissen

Ik ben het, arme ik!

wie zorgt er voor de kinderen?

Werp geen stenen naar de overspelige vrouw