İnsanlar Ölü - Gazapizm, Boykot

Gökyüzünden düşmenize, aktivizm sebep

Global bi' dünya isteyenler, akdenize gider

Nevzat Çelik de belki, ülkesini sever

Bir gün üstünüzde ahı, bugünlere kinle güler

Güneydoğusuna savaş ekilen, bi' memleketin

Batısının göç olması, çok mu abes hocam?

Guantanamo’ya ağlayıp da, Diyarbakır’a susan

Bir gün konuşacaksa, uyananlar boğazından tutar

Ana dilde eğitim yasak!

Ne şarkısı?

Aman Malatya’dan, çıkma yola, yollar yanar

Serdar Ortaç sonrasında yüz binlere pop yapar

Ertuğrul Özkök o gün, en şerefsiz yazar!

Modern ve devrimci bir ayaklanma, Haziran’da başlar

Yaz aşkımız: TOMA bir de gazlar

İzmir çocukları anarşizmi yoktan var eder

Argo izmir geleceğe boykot vaat eder

İnsanlar ölü!

En az senin kadar, en az benim kadar ölü, bu ülkeye gömülü

İnsanlar ölü!

Sanatçısı ölü, savaşçısı ölü, sosyalisti, aktivisti ölü

İnsanlar ölü!

Konuşanı sustur, başaranı öldür, anarşiste bekle, görüş günü

İnsanlar ölü!

Direnenler sürgün

İnsanlar ölü!

Hepsi ölü!

Sivas’ta duman tüter, sıvazlanır sakal

20 sene sonra olur, bakan

500 sene sonra, Bedreddin’i asan

Zihniyetin primi, yaptı tavan

Aman sorgulaman yasak burda, doğrulanan yalan

Memleketimde insanlar bir manzara uzakta

Hepimiz tutsaksak tel örgülü çevrili çocuklar gibi

Nazım gibi, Yılmaz Güney gibi, vatan hasretiyle yanar, barikatlar sokakta

Gecenin körü, gökyüzü dahil, tüm siyahlar ayakta

Mandela’dan sonra kimse barış da yatmaz

Prefabriklerin ömrü kaç hafta?

Van komple ayazdayken, ruhun kaç derecede yanmakta?

Sabahın sahibi var, adı Hasan Ferit

Gülüşünde kan izi var, bir gün çıkar gelir

Düzenin tam kalbinde, açılınca gedik

Üşür ölüm bile, düşer karşısında yenik

Karıştığında lafla gemi yürütürler yalanla

Ve çıkıp der ki, utanmadan artık analar ağlamaz

Anne Ayvalıtaş bak, öldü gitti kahırdan

Tüm bunları hesabı ise, elbet bir gün sorulacak

Farkındaydı çocuk vuran, gördü yakın mesafeden

Kapsül patlar, helak eder, on dördünde esarete

Mahkum olur, Berkin Elvan ekmek almak, felakete

Beden oldu, sonra bir kaç gazete yazdı, nezaketen

Sürgün edilir insanlar, vatanından yokluğa

Milyar kişi aç yatarken, kimse doymaz tokluğa

Kin doğurdu topluma, kim buyurdu sormi’ca’n

Kan gölünün ortasından gelen sesi, duymi’ca’z

Nasıl duymuyorsak, bunu altındalar komple karın

Devlet yardım toplar, para mermi olup yankılanır

Onca hayat kaldı yarım, bu yüzden anlı’cağın

Umutları yarın değil, sonrası yarınların

Rap Genius Türkiye

Door activisme viel je uit de lucht

Degenen die een mondiale wereld willen, gaan naar de Middellandse Zee

Nevzat Çelik houdt misschien ook van zijn land.

Op een dag met jou lacht hij om deze dagen met haat

Een land waar oorlog wordt gezaaid in het zuidoosten

Is het te absurd dat het westen immigratie is, meneer?

Huilend in Guantanamo en stil in Diyarbakir

Als hij op een dag gaat praten, verstikken degenen die wakker worden hem.

Onderwijs in de moedertaal is verboden!

Welk liedje?

Oh, ga uit Malatya, op weg naar buiten, de wegen staan ​​in brand

Serdar Ortaç maakt daarna honderdduizenden knallen

Ertuğrul Özkök, de meest oneerlijke schrijver die dag!

Een moderne en revolutionaire opstand begint in juni

Onze zomerliefde: TOMA en gassen

Izmir-kinderen creëren anarchisme uit het niets

Argo Izmir belooft de toekomst te boycotten

Mensen zijn dood!

Minstens zo dood als jij, zo dood als ik, begraven in dit land

Mensen zijn dood!

Zijn kunstenaar is dood, zijn krijger is dood, zijn socialist, zijn activist is dood.

Mensen zijn dood!

Breng de prater tot zwijgen, dood de doener, wacht op de anarchist, de dag van het zicht

Mensen zijn dood!

Degenen die zich verzetten, worden verbannen

Mensen zijn dood!

Allemaal dood!

Rook wordt gerookt in Sivas, baard wordt gewreven

Het zal 20 jaar later zijn, minister

500 jaar later, de ophanging van Bedreddin

Premie van mentaliteit, maakte het plafond

Oh, het is je verboden om hier vragen te stellen, de bevestigde leugen

In mijn woonplaats zijn mensen een gezicht verwijderd

We zijn allemaal gevangenen, als kinderen in een draadomheining

Net als Nazım, net als Yılmaz Güney, brandt het van heimwee, er zijn barricades op straat

In het holst van de nacht staan ​​alle zwarten, inclusief de lucht

Niemand rust in vrede na Mandela

Hoeveel weken is de levensduur van de prefabs?

In welke mate brandt je ziel als Van helemaal ijzig is?

Morning heeft zijn eigenaar, zijn naam is Hasan Ferit

Er is een spoor van bloed in je glimlach, op een dag zal het komen

In het hart van de bestelling, wanneer deze wordt geopend, de breuk

Zelfs de dood wordt koud, hij valt en bezwijkt eraan

Als ze erbij betrokken raken, besturen ze het schip met woorden, met leugens

En hij komt naar buiten en zegt, zonder schaamte, moeders huilen niet meer

Moeder Ayvalıtaş, kijk, ze stierf aan het hart.

Als hij verantwoordelijk is voor dit alles, zal hij zeker op een dag worden gevraagd.

Hij was zich ervan bewust dat het kind dat hem neerschoot het van dichtbij zag

Capsule ontploft, vergaat, in gevangenschap op veertienjarige leeftijd

Gedoemd, Berkin Elvan om brood te kopen, ramp

Hij werd het lichaam, toen schreef hij een paar kranten, als beleefdheid

Mensen worden verbannen uit hun thuisland om uit te sterven

Terwijl miljarden mensen hongerig naar bed gaan, is niemand vol verzadiging.

Hij baarde haat, die bestelde sormi'ca'n

We horen de stem niet uit het midden van de bloedplas komen.

Hoe we het niet horen, ze zitten eronder

De staat int hulp, het geld is kogels en echo's

Zoveel levens vertrokken voor de helft, dus je zult het begrijpen

Hun hoop is niet morgen, maar morgen daarna

Rap Genius Turkije