Песенка о госпитале - Гарик Сукачёв

Жил я с матерью и батей

На Арбате, — век бы так.

А теперь я в медсанбате

На кровати, весь в бинтах.

Что нам слава, что нам Клава-

Медсестра и белый свет!

Помер тот сосед, что справа,

Тот, что слева — еще нет.

И однажды, — как в угаре, —

Тот сосед, что слева, мне

Вдруг сказал: — Послушай, парень,

У тебя ноги-то нет.

Как же так!

Неправда, братцы!

Он, наверно, пошутил?

— Мы отрежем только пальцы, —

Так мне доктор говорил.

Ну, а тот, который слева,

Все смеялся, все шутил.

Даже ночью он все бредил —

Все про ногу говорил,

Издевался: мол, не встанешь!

Не увидишь, мол, жены!

Поглядел бы ты, товарищ,

На себя со стороны.

Если б не был я калека

И слезал с кровати вниз,

Я б тому, который слева,

Прямо глотку перегрыз!

Умолял сестричку Клаву

Показать, какой я стал.

Был бы жив сосед, что справа, —

Он бы правду мне сказал…

Ik woonde bij mijn moeder en vader

Op de Arbat zou een eeuw zo zijn.

En nu zit ik in het medische bataljon

Op het bed, allemaal in verband.

Dat we glorie zijn, dat we Klava-

Verpleegster en wit licht!

Die buurman aan de rechterkant is overleden

De linker is er nog niet.

En op een dag - als in een razernij -

Die buurman links, voor mij

Plotseling zei hij: "Luister, jongen,

Je hebt geen benen.

Hoezo dat!

Niet waar, broeders!

Hij moet een grapje hebben gemaakt?

- We zullen alleen vingers afsnijden, -

Dat is wat de dokter me vertelde.

Nou, die aan de linkerkant

Iedereen lachte, iedereen maakte grapjes.

Zelfs 's nachts was hij uitzinnig -

alles over het been

Hij schamperde: ze zeggen, je staat niet op!

Je zult je vrouw niet zien, zeggen ze!

Zou je willen kijken, kameraad,

Op jezelf vanaf de zijkant.

Als ik niet kreupel was

En klom van het bed af,

Ik zou degene aan de linkerkant willen,

Dwars door de keel!

Ik smeekte mijn zus Klava

Laat zien wat ik ben geworden.

Als de buurman aan de rechterkant nog leefde, -

Hij zou me de waarheid vertellen...