Не отвечай - Гарик Сукачёв

Лбом в снег, щекой на рельс,

День шёл, два спал, три выл, не лезь.

Лестницей шпал, всё вкривь, как есть.

Лет не считал, всей кровью губ вмерзая в рельс.

И даль не та, и грусть.

Встаю, где спал.

Где встал, валюсь.

Время без ног, с ногами дрянь.

Свист, это вдох, по венам ток, забудь, не встань.

Пыль слов, нет снов, тень лет.

День дрём, два пьём, три рвём, но прём.

Что ни вопрос, один ответ.

Давай умрём, одни вдвоём, одни…

Путь был, но пыл стёрт в пыль,

В день встал, в два встыл, в три всё забыл,

Камни во рту, червяк в уме,

Вижу плиту, где я под ней, где ты на мне.

Voorhoofd in de sneeuw, wang op de reling,

De dag ging verder, sliep twee, huilde drie, ga niet.

Een ladder van dwarsliggers, alles is willekeurig, zoals het is.

Ik telde de jaren niet en bevroor mijn lippen in de reling met al het bloed.

En de afstand is niet hetzelfde, en verdriet.

Ik sta op waar ik heb geslapen.

Waar ik opstond, val ik.

Tijd zonder benen, rotzooi met benen.

Fluit, het is een ademtocht, stroom door de aderen, vergeet het, sta niet op.

Stof van woorden, geen dromen, schaduw van jaren.

We slapen een dag, we drinken er twee, we scheuren voor drie, maar dat is alles.

Wat de vraag ook is, één antwoord.

Laten we sterven, alleen samen, alleen...

Er was een pad, maar de ijver werd uitgewist tot stof,

Om twaalf uur opgestaan, om twee uur opgestaan, alles om drie uur vergeten,

Stenen in de mond, een worm in de geest,

Ik zie de kachel, waar ik onder zit, waar jij op mij zit.