The Graveyard Of The Outcast Dead - Frank Turner

They buried my body on Christmas

In the ground by the south river bank

Worked to my death, for my very last breath

I’d the Winchester bishops to thank

Now the church held the keys to the brothel

Lit the window with a burning red light

While I teased the funds from the pockets of johns

The bishop got rich in the night

But I didn’t fall apart

Through my years in the dark

For my lover I guarded

My pure, pure heart

And he meets me in the graveyard

The graveyard where they made my bed

Plants a white flower under cold stars

On the grave of the forgotten dead

Now the bishops snuck off to fresh pastures

While my grave was grown over with weeds

No burial plots, just some forget-me-nots

For the women they branded unclean

The wasteland was claimed by the city

They covered it with tenement slums

For where we’d been left had never been blessed

And they dug down and built on our bones

But every December

With frost on his fingers

My lover returns

For he still remembers

To meet me in the graveyard

The graveyard where they made my bed

Plants a white flower under cold stars

On the grave of the forgotten dead

The sun goes down and the last folk leave

It’s London Town on Christmas Eve

My lover still wanders bereft and bereaved

For he can’t find the woman that he promised he’d meet

The sun comes up on the cold, cold ground

It’s Christmas morning in London Town

He lays on my grave and he cradles his head

As he hears the church bells, he knows that I’m dead

So London, don’t mourn for your lovers

Raise a glass for us glorious dead

For beneath Southwark streets, we outlasted the priests

And the city’s raised up on our beds

Though we’re gone, London, do not forget

To meet us on Christmas

In the graveyard where they made our bed

Plant a white flower for the outcasts

On the graves of the forgotten dead

Oh to meet us on Christmas

In the graveyard where they made our bed

Plant a white flower for the outcasts

On the graves of the forgotten dead

In the Graveyard of the Outcast Dead

Ze hebben mijn lichaam met Kerstmis begraven

In de grond bij de zuidelijke rivieroever

Werkte tot mijn dood, voor mijn allerlaatste adem

Ik wil de bisschoppen van Winchester bedanken

Nu had de kerk de sleutels van het bordeel

Verlicht het raam met een brandend rood licht

Terwijl ik het geld uit de zakken van onderbroeken haalde

De bisschop werd 's nachts rijk

Maar ik viel niet uit elkaar

Door mijn jaren in het donker

Voor mijn minnaar heb ik bewaakt

Mijn pure, pure hart

En hij ontmoet me op het kerkhof

Het kerkhof waar ze mijn bed hebben gemaakt

Plant een witte bloem onder koude sterren

Op het graf van de vergeten doden

Nu sloop de bisschoppen weg naar de frisse weiden

Terwijl mijn graf begroeid was met onkruid

Geen begraafplaatsen, alleen wat vergeet-mij-nietjes

Voor de vrouwen die ze als onrein bestempelden

De woestenij werd opgeëist door de stad

Ze bedekten het met sloppenwijken van huurkazernes

Want waar we waren achtergelaten was nooit gezegend

En ze groeven en bouwden op onze botten

Maar elke december

Met ijs op zijn vingers

Mijn minnaar keert terug

Want hij herinnert het zich nog

Om me te ontmoeten op het kerkhof

Het kerkhof waar ze mijn bed hebben gemaakt

Plant een witte bloem onder koude sterren

Op het graf van de vergeten doden

De zon gaat onder en de laatste mensen vertrekken

Het is London Town op kerstavond

Mijn minnaar dwaalt nog steeds beroofd en beroofd rond

Want hij kan de vrouw niet vinden die hij beloofde te ontmoeten

De zon komt op op de koude, koude grond

Het is kerstochtend in London Town

Hij ligt op mijn graf en hij wiegt zijn hoofd

Als hij de kerkklokken hoort, weet hij dat ik dood ben

Dus Londen, treur niet om je geliefden

Hef een glas voor ons glorieuze doden

Want onder de straten van Southwark overleefden we de priesters

En de stad is verrezen op onze bedden

Hoewel we weg zijn, Londen, vergeet niet

Om ons te ontmoeten met Kerstmis

Op het kerkhof waar ze ons bed hebben gemaakt

Plant een witte bloem voor de verschoppelingen

Op de graven van de vergeten doden

Oh om ons te ontmoeten met Kerstmis

Op het kerkhof waar ze ons bed hebben gemaakt

Plant een witte bloem voor de verschoppelingen

Op de graven van de vergeten doden

Op het kerkhof van de uitgestoten doden