Losing Days - Frank Turner

Oh my broken battered body,

In the days when I was younger,

Used to fix itself quick sharp

After every slip and stumble.

But these days I’m collecting scars that don’t seem to fade,

Cuts and bruises that won’t go away.

And I used to think that I

Would never live past twenty five,

And when you think like that, each day

Is a gift if you survive.

But I’ve survived too long for my side of the deal,

And as I reach that shore I’m not sure how to feel.

I keep losing days

That used to take a lifetime

In the blinking of an eye.

And all these small ideas

Are suddenly commitments,

As greatness slips on by.

I remember well the day that I got my first tattoo:

I was so scared before and after I was so proud when it was new.

But these days I’ve gone and got me many more,

And sometimes I get more when I get bored.

One for every year I’ve lost

Oh mijn gebroken gehavende lichaam,

In de tijd dat ik jonger was,

Wordt gebruikt om zichzelf snel scherp te maken

Na elke slip en struikelblok.

Maar tegenwoordig verzamel ik littekens die niet lijken te vervagen,

Snijwonden en blauwe plekken die niet weggaan.

En ik dacht altijd dat ik

Zou nooit ouder worden dan vijfentwintig,

En als je zo denkt, elke dag

Is een geschenk als je het overleeft.

Maar ik heb te lang overleefd voor mijn kant van de deal,

En als ik die kust bereik, weet ik niet zeker hoe ik me moet voelen.

Ik blijf dagen verliezen

Dat duurde een leven lang

In een oogwenk.

En al deze kleine ideeën

Zijn ineens verplichtingen,

Terwijl grootsheid voorbij glijdt.

Ik herinner me nog goed de dag dat ik mijn eerste tatoeage kreeg:

Ik was zo bang ervoor en erna dat ik zo trots was toen het nieuw was.

Maar deze dagen ben ik gegaan en heb ik er nog veel meer,

En soms krijg ik meer als ik me verveel.

Eén voor elk jaar dat ik heb verloren