How It Began - Frank Turner

Dear Josh, old friend

Apologies first

It’s been an age since I wrote you

I know I’m the worst

But you know how I feel

I’m consistently cursed

This time I’ve found something

I think it could work

One day there she was

Across the table

Cluttered with drinks

And slightly unstable

And I knew in that moment

That if I was able

To reach her

She might be my savior

Then she sat down

Started to sing

Playing my guitar

Like a delicate thing

Her heart shimmering

Through the six strings

And I knew then

This is how it begins

Joshua, man

You know how I am

Sometimes I can’t help myself

Biting the hand

That was feeding me love

That fit like a glove

I’m my own worst enemy

Please don’t be mad

But if I can change myself

This can be saved

I can picture an ending

As clear as your face

A path through the wreckage

Back to my place

Where she waits

To dispose of my fate

Then she sat down

Started to sing

Playing my guitar

Like a delicate thing

Her heart shimmering

Through the six strings

Then I lend my voice

And now it begins

Our voices rise like the morning sun

Her hardship falls like dust on the ramp

Like a beeswing my heart starts to hum

And I know for sure this is the one

This is the one

This is the one

This is the one

She is the one

And that’s how it began

Beste Josh, oude vriend

Excuses eerst

Het is een tijd geleden dat ik je schreef

Ik weet dat ik de ergste ben

Maar je weet hoe ik me voel

Ik ben constant vervloekt

Deze keer heb ik iets gevonden

Ik denk dat het zou kunnen werken

Op een dag was ze daar

Aan de overkant van de tafel

Rommelig met drankjes

En een beetje onstabiel

En ik wist op dat moment

Dat als ik in staat was

Om haar te bereiken

Ze is misschien mijn redder

Toen ging ze zitten

Begon te zingen

Op mijn gitaar spelen

Als een delicaat ding

Haar hart glinstert

Door de zes snaren

En ik wist toen

Dit is hoe het begint

Joshua, man

Je weet hoe ik ben

Soms kan ik het niet helpen

In de hand bijten

Dat voedde me met liefde

Dat past als een handschoen

Ik ben mijn eigen ergste vijand

Wees alsjeblieft niet boos

Maar als ik mezelf kan veranderen

Dit kan worden opgeslagen

Ik kan me een einde voorstellen

Zo helder als je gezicht

Een pad door het wrak

Terug naar mijn plek

Waar ze wacht

Om van mijn lot af te komen

Toen ging ze zitten

Begon te zingen

Op mijn gitaar spelen

Als een delicaat ding

Haar hart glinstert

Door de zes snaren

Dan leen ik mijn stem

En nu begint het

Onze stemmen stijgen als de ochtendzon

Haar ontberingen vallen als stof op de helling

Als een bijenzwaai begint mijn hart te neuriën

En ik weet zeker dat dit de ware is

Dit is hem

Dit is hem

Dit is hem

Zij is de ware

En zo begon het