Eye Of The Day - Frank Turner

They called me Margaretha the day that I was born

The day I died the soldiers called me H21

In the circuses and palaces, a hundred names I’ve borne

From the Belle of the Epoque to eye of the storm

But if anybody asks, I named myself after the sun

I was a teacher when I was young

But I ran away from home

To the East Indies and warm, warm sun

To wed a man I did not know

He called me Lady McCleod

But the times did not allow

My complaints as drinking dragged him down

So in dancing peace I found

They called me a tourist when I began to dance

An amateur and courtesan when I came to France

On the stages, in the salons, I held my tongue

I was never owned by any man nor known by anyone

And if anybody asks, I named myself after the sun

I never cared much for their war

I had seen men fight before

Seen the sickness in their esprit de corps

I would dance for them no more

They came to take me away

From the Hotel Champs Elysée

Told the soldiers I’d nothing to say

They wouldn’t have listened anyway

Too many men had died, and somebody had to pay

They set a date for my dying day

But as I stood in that killing field, refusing a blindfold

Staring down the soldiers and the hatred of the world

I felt the warmth of the Malay sun and I smiled for them all

They all thought they had the best of me

But not one of them could say what I was called

Just before the darkness came

I whispered my real name

I am Mata Hari, eye of the day

In the cells my body lay unclaimed

If anybody asks, I named myself after the sun

Ze noemden me Margaretha op de dag dat ik werd geboren

De dag dat ik stierf, noemden de soldaten me H21

In de circussen en paleizen heb ik honderd namen gedragen

Van de Belle of the Epoque tot het oog van de storm

Maar als iemand het vraagt, heb ik mezelf naar de zon genoemd

Ik was een leraar toen ik jong was

Maar ik ben van huis weggelopen

Naar Oost-Indië en warme, warme zon

Om te trouwen met een man die ik niet kende

Hij noemde me Lady McCleod

Maar de tijden lieten het niet toe

Mijn klachten als drinken sleepten hem naar beneden

Dus in dansvrede vond ik

Ze noemden me een toerist toen ik begon te dansen

Een amateur en courtisane toen ik naar Frankrijk kwam

Op de podia, in de salons, hield ik mijn tong vast

Ik was nooit in het bezit van een man en ook niet bekend bij iemand

En als iemand het vraagt, heb ik mezelf naar de zon genoemd

Ik heb nooit veel om hun oorlog gegeven

Ik had mannen eerder zien vechten

Gezien de ziekte in hun esprit de corps

Ik zou niet meer voor ze dansen

Ze kwamen om me weg te halen

Vanaf het Hotel Champs Elysée

Ik vertelde de soldaten dat ik niets te zeggen had

Ze zouden toch niet hebben geluisterd

Er waren te veel mannen gestorven en iemand moest betalen

Ze hebben een datum vastgesteld voor mijn sterfdag

Maar toen ik in dat slagveld stond en een blinddoek weigerde,

Staren naar de soldaten en de haat van de wereld

Ik voelde de warmte van de Maleisische zon en ik glimlachte voor hen allemaal

Ze dachten allemaal dat ze het beste van me hadden

Maar geen van hen kon zeggen hoe ik heette

Net voordat de duisternis kwam

Ik fluisterde mijn echte naam

Ik ben Mata Hari, oog van de dag

In de cellen lag mijn lichaam niet opgeëist

Als iemand het vraagt, heb ik mezelf naar de zon genoemd