Une Presence - François Feldman

Encore un ciel vide

Avec rien dedans

Que le jour humide

Sur quatre murs blancs,

On se lève, on fait semblant,

Le silence paraît trop grand,

Debout sur le sol

Encore étourdi

D’une larme on récolte

Des bouts de la vie

Des histoires jamais finies

On se soûle à l’eau de pluie

Tout ce qu’on veut, c’est une présence

Pour exister,

Une présence

A respirer,

Simplement une présence

Pour pas couler,

Une présence

Alors certains jours

On parle tout seul,

On parle même d’amour

Avec un fauteuil,

On s’allume quelques bougies,

On est seul à la folie

C’est sûr qu’il y a des gens comme ça ici et là,

C’est sûr qu’on vit chacun pour soi,

Il faudrait pas

Encore un ciel vide

Avec rien dedans.

Weer een lege lucht

Met niets van binnen

Die natte dag

Op vier witte muren,

We staan ​​op, we doen alsof,

De stilte lijkt te groot,

Op de grond staan

Nog steeds duizelig

Van een traan oogsten we

Stukjes leven

Nooit eindigende verhalen

We worden dronken van het regenwater

Alles wat we willen is een aanwezigheid

Bestaan,

een aanwezigheid

Ademen,

Gewoon een aanwezigheid

Om niet te zinken,

een aanwezigheid

Dus sommige dagen

We praten alleen,

We praten zelfs over liefde

Met een fauteuil,

We steken wat kaarsen aan,

We zijn gek alleen

Natuurlijk zijn er hier en daar zulke mensen,

We leven natuurlijk allemaal voor onszelf,

Het zou niet moeten

Weer een lege lucht

Met niets erin.