Magic' Boul'Vard - François Feldman

Elle voit des films

Cent fois les mêmes

Les mêmes crimes

Et les mêmes scènes

Elle travaille seule

Elle place les gens

Dernier fauteuil

Ou premier rang

Les phrases d’amour

Sur grand écran

La nuit, le jour

Ça lui fait du vent

Elle vit comme ça

L’amour des autres

Mais quelques fois

Y a l’image qui saute

Elle vit sa vie dans le noir, bizarre

Pour toujours elle maquille son désespoir

Au magic’boul’vard

Elle laisse tranquille

Les amoureux

Qui ratent le film

En fermant les yeux

Elle vend ses glaces

Avec ses rêves

Un sourire passe

Au bord de ses lèvres

La demoiselle

A lampe de poche

Se voudrait belle

Pour faire du cinoche

Parfois quelle chance

La salle est vide

Pour une séance

Elle devient Ingrid

Elle vit sa vie dans le noir, bizarre

Pour toujours elle maquille son désespoir

Au magic’boul’vard

Elle voit passer

Des gens connus

Des gens glacés

Qui ne parlent plus

Jamais la foule

Ne prend sa main

Ses larmes coulent

Avec le mot FIN

Ze ziet films

Honderd keer hetzelfde

Dezelfde misdaden

En dezelfde scènes

Ze werkt alleen

Ze plaatst mensen

Laatste fauteuil

Of eerste rij

zinnen van liefde

Op het grote scherm

Nacht dag

Het waait voor hem

Ze leeft zo

De liefde van anderen

Maar soms

Daar is het beeld dat springt

Ze leeft haar leven in het donker, raar

Voor altijd verbergt ze haar wanhoop

Bij de magic'boul'vard

Ze gaat alleen weg

Geliefden

Wie mist de film

Door mijn ogen te sluiten

Ze verkoopt haar ijs

Met zijn dromen

Een glimlach gaat voorbij

Op de rand van haar lippen

Dame

Heeft zaklamp

Graag mooi

Cinoche maken

Wat een geluk soms

De kamer is leeg

Voor een sessie

Ze wordt Ingrid

Ze leeft haar leven in het donker, raar

Voor altijd verbergt ze haar wanhoop

Bij de magic'boul'vard

Ze ziet voorbijkomen

beroemde mensen

bevroren mensen

Wie spreekt er niet meer?

Nooit de menigte

Pak haar hand niet vast

Haar tranen stromen

Met het woord END