Le Serpent Qui Danse - François Feldman

Que j’aime voir, chère indolente,

De ton corps si beau,

Comme une étoffe vacillante,

Miroiter la peau !

Sur ta chevelure profonde

Aux âcres parfums,

Mer odorante et vagabonde

Aux flots bleus et bruns,

Comme un navire qui s'éveille

Au vent du matin,

Mon âme rêveuse appareille

Pour un ciel lointain.

Tes yeux, où rien ne se révèle

De doux ni d’amer,

Sont deux bijoux froids où se mêle

L’or avec le fer

A te voir marcher en cadence,

Belle d’abandon,

On dirait un serpent qui danse

Au bout d’un bâton.

Sous le fardeau de ta paresse

Ta tête d’enfant

Se balance avec la mollesse

D’un jeune éléphant,

Et ton corps se penche et s’allonge

Comme un fin vaisseau

Qui roule bord sur bord et plonge

Ses vergues dans l’eau.

Comme un flot grossi par la fonte

Des glaciers grondants,

Quand l’eau de ta bouche remonte

Au bord de tes dents,

Je crois boire un vin de Bohème,

Amer et vainqueur

Un ciel liquide qui parsème

D'étoiles mon cœur !

Die ik graag zie, lieve traag,

Van je lichaam zo mooi,

Als een wankele stof,

Glanzende huid!

Op je diepe haar

Met scherpe parfums,

Geurige en dwalende zee

Naar blauwe en bruine golven,

Als een schip dat ontwaakt

In de ochtendwind,

Mijn dromerige ziel werpt af

Voor een verre hemel.

Jouw ogen, waar niets wordt onthuld

Noch zoet noch bitter,

Zijn twee koude juwelen waar zich vermengt?

goud met ijzer

Om je te zien lopen in cadans,

Schoonheid van verlatenheid,

Ziet eruit als een dansende slang

Aan het einde van een stok.

Onder de last van je luiheid

je kinderachtige hoofd

Schommelt met zachtheid

Van een jonge olifant,

En je lichaam buigt en strekt zich uit

Als een fijn vat

Wie rolt van rand tot rand en duikt

Zijn werven in het water.

Als een vloed opgezwollen door te smelten

rommelende gletsjers,

Wanneer het water in je mond terugkomt

Op de rand van je tanden,

Ik denk dat ik Boheemse wijn drink,

Bitter en zegevierend

Een vloeibare lucht die verstrooit

Sterren mijn hart!