Poema - Francisco Canaro

Fué un ensueño de dulce amor

Horas de dicha y de querer

Fué el poema de ayer

Que yo soñé

De dorado color

Vanas quimeras del corazón

No logrará descifrar jamás

Nido tan fugaz

Fue un ensueño de amor y adoración

Cuando la flor de tu rosal

Vuelvan mas bellas a florecer

Recordarás mi querer

Y has de saber, todo mi intenso mal

De aquel poema embriagador

Ya nada queda entre los dos

Doy mi triste adiós

Sentiras la emoción

De mi dolor…

Het was een droom van zoete liefde

Uren van geluk en liefde

Het was het gedicht van gisteren

dat ik droomde

goud van kleur

IJdele hersenschimmen van het hart

Je zult nooit in staat zijn om te ontcijferen

nest zo vluchtig

Het was een dagdroom van liefde en aanbidding

Wanneer de bloem van je rozenstruik

Kom mooier terug om te bloeien

je zult je mijn liefde herinneren

En je zou moeten weten, al mijn intense kwaad

Van dat bedwelmende gedicht

Niets blijft tussen de twee

Ik zeg mijn trieste vaarwel

je zult de emotie voelen

van mijn pijn...