Madame Ivonne - Carlos Gardel, Francisco Canaro

Mademoiselle Ivonne era una pebeta

que en el barrio posta del viejo Montmartre

con su pinta brava de alegre griseta,

animo las fiestas de Les Quatre Arts.

Era la papusa del Barrio Latino,

que supo a los puntos del verso inspirar,

pero fue que un día llego un argentino

y a la francesita la hizo suspirar.

Madame Ivonne…

la cruz del sur fue como un sino

Madame Ivonne…

fue como el sino de tu suerte.

Alondra gris,

tu dolor me conmueve;

tu pena es de nieve,

Madame Ivonne…

Han pasao diez años que zarpo de Francia.

Mademoiselle Ivonne… hoy solo es madame,

la que al ver que todo quedo en la distancia,

con ojos muy tristes bebe su champagne.

Ya no es la papusa del Barrio Latino,

ya no es la mistonga florecita de lis…

ya nada le queda… ni aquel argentino

que entre tango y mate la alzo de Paris.

Mademoiselle Ivonne was een schatje

dat in het postdistrict van het oude Montmartre

met zijn dappere blik van vrolijke griseta,

Ik animeer de feesten van Les Quatre Arts.

Ze was de papusa van het Quartier Latin,

die de punten van het vers wist te inspireren,

maar het was dat er op een dag een Argentijn arriveerde

en hij liet het Franse meisje zuchten.

Mevrouw Yvonne...

het zuidelijke kruis was als een lot

Mevrouw Yvonne...

Het was als het lot van je geluk.

grijze leeuwerik,

je pijn ontroert me;

je verdriet is sneeuw,

Mevrouw Yvonne...

Er zijn tien jaar verstreken sinds ik uit Frankrijk vertrok.

Mademoiselle Ivonne... vandaag is ze alleen maar madame,

degene die bij het zien dat alles in de verte was,

met zeer droevige ogen drinkt hij zijn champagne.

Ze is niet langer de papusa van het Quartier Latin,

Het is niet langer de mistonga kleine bloem van lis...

er blijft niets voor hem over... zelfs die Argentijn niet

dat ik haar tussen tango en maat uit Parijs opvoed.