Finalmente - Federica Abbate

Se penso a quanto ridevamo

Ho la tua voce nella testa

A farci foto sul divano

Imbucati a quella festa

Non eravamo di nessuno

Non andavamo in nessun posto

Come valigie abbandonate

Sopra i nostri all’aeroporto

Finalmente l’ho capito

Non si può nascondere

Come il sole dietro a un dito

Quante scuse stupide

Ci hanno sempre detto

Che il coraggio ci mancava invece

A chi non ci vuole bene

A chi non ci vuole insieme

Sa soltanto giudicare

A chi ci vuole sempre cambiare

A chi non ci ha mai capito

Ma alla fine ci è servito

Non puoi darla vinta sempre

E l’ho capito anch’io finalmente

Ricordi quando tutto il giorno

Scivolava in un secondo

Anche quando il resto intorno

Ci sembrava averlo contro

Ti avrei lanciato il mondo girata di schiena

Mangiato quel gelato anche se mi cadeva

Quando rifare tutto non era un problema, ah

Finalmente l’ho capito

Non si può nascondere

Come il sole dietro a un dito

Quante scuse stupide

Ci hanno sempre detto

Che il coraggio ci mancava invece

A chi non ci vuole bene

A chi non ci vuole insieme

Sa soltanto giudicare

A chi ci vuole sempre cambiare

A chi non ci ha mai capito

Ma alla fine ci è servito

Non puoi darla vinta sempre

E l’ho capito anch’io finalmente

Finalmente, finalmente

Non puoi darla vinta sempre

E l’ho capito anch’io finalmente, eh

Finalmente, eh

Ah, non puoi darla vinta sempre

E l’ho capito anch’io finalmente

Als ik eraan denk hoeveel we hebben gelachen

Ik heb je stem in mijn hoofd

Foto's maken op de bank

Kom langs bij dat feestje

We waren van niemand

We gingen nergens heen

Zoals achtergelaten koffers

Boven de onze op de luchthaven

Ik heb het eindelijk begrepen

Het kan niet worden verborgen

Als de zon achter een vinger

Hoeveel domme excuses?

Ze vertelden ons altijd

Dat het ons in plaats daarvan aan moed ontbrak

Aan degenen die niet van ons houden

Voor degenen die ons niet samen willen hebben

Hij weet alleen hoe hij moet oordelen

Voor degenen die altijd willen veranderen

Aan degenen die ons nooit hebben begrepen

Maar uiteindelijk heeft het ons gediend

Je kunt niet altijd winnen

En ik begreep het eindelijk ook

Weet je nog wanneer de hele dag

Het gleed in een seconde uit

Zelfs als de rest in de buurt is

Hij leek hem tegen ons te hebben

Ik zou de wereld naar je teruggegooid hebben

Ik heb dat ijsje opgegeten, ook al heb ik het laten vallen

Toen alles opnieuw doen geen probleem was, ah

Ik heb het eindelijk begrepen

Het kan niet worden verborgen

Als de zon achter een vinger

Hoeveel domme excuses?

Ze vertelden ons altijd

Dat het ons in plaats daarvan aan moed ontbrak

Aan degenen die niet van ons houden

Voor degenen die ons niet samen willen hebben

Hij weet alleen hoe hij moet oordelen

Voor degenen die altijd willen veranderen

Aan degenen die ons nooit hebben begrepen

Maar uiteindelijk heeft het ons gediend

Je kunt niet altijd winnen

En ik begreep het eindelijk ook

Eindelijk, eindelijk

Je kunt niet altijd winnen

En ik begreep het eindelijk ook, huh

Eindelijk, huh

Ach, je kunt niet altijd winnen

En ik begreep het eindelijk ook