Jen tak - Ewa Farna

Až se setmí, vím, co přijde

Stíny budou spát…

Po tváři mi půlnoc přejde

Tma si začne hrát…

Čekám víc než rok, až daj hvězdy znamení

Že se zítra snad moje oči promění

Duše ve mně utajená, tělo proklíná…

A tak stále víc a víc mám strach

Že ta malá holka, to nejsem já

Stejně číst si můžeš nápis po stěnách

Že i malá holka velký sny má

Jen tak časem zasažená se zdám

Dál a dál a dál — nic víc

Jen tak ve lži poražená se ptám

Proč víra v zázraky končí nad mraky

Jen tak časem zasažená se zdám

Dál a dál a dál — nic víc

Jen tak do vět položená se ptám

Proč mé sny právě jsou teď na kolenou

Až se setmí, vím, že přijde

A já budu spát…

Po tváři mi úsvit přejde

Budu se chtít bát

A tak já svou dlaň mlze nočních světů dám

Ať se touží vznášet třeba ke hvězdám…

Slova na rtech utajená, ráno proklíná

A tak stále víc a víc mám strach

Že ta malá holka, to nejsem já

Stejně číst si můžeš nápis po stěnách

Že i malá holka velký sny má

Jen tak časem zasažená se zdám

Dál a dál a dál — nic víc

Jen tak ve lži poražená se ptám

Proč víra v zázraky končí nad mraky

Jen tak časem zasažená se zdám

Dál a dál a dál — nic víc

Jen tak do vět položená se ptám

Proč mé sny právě jsou teď na kolenou

Jsem poklad na dně moří

Klid před bouří

Tvý oči ve mně shoří, dřív než je přimhouří

Jsem kouskem pekla v ráji

Zlý svědomí…

Jaká jsem zatají, to jen stíny ví a ty dávno spí

Jen tak …

Als het donker wordt, weet ik wat er gaat komen

Schaduwen zullen slapen...

Middernacht zal mijn gezicht kruisen

Duisternis begint te spelen...

Ik wacht al meer dan een jaar op het tekenen van de sterren

Dat misschien mijn ogen morgen zullen veranderen

De ziel is in mij verborgen, het lichaam vloekt...

En dus word ik steeds banger

Dat ik het kleine meisje niet ben

Je kunt het bord aan de muren nog steeds lezen

Dat zelfs een klein meisje grote dromen heeft

Raak net op tijd met de muren

Verder en verder en verder - niets meer

Ik vraag de verliezer gewoon in een leugen

Waarom het geloof in wonderen eindigt boven de wolken

Raak net op tijd met de muren

Verder en verder en verder - niets meer

Ik vraag het gewoon in de zinnen

Waarom mijn dromen nu op mijn knieën liggen

Als het donker wordt, weet ik dat hij eraan komt

En ik zal slapen...

De dageraad gaat over mijn gezicht

Ik zal bang willen zijn

En dus zal ik mijn handpalm geven aan de mist van de nachtwerelden

Laat hem bijvoorbeeld verlangen naar de sterren te zweven...

Woorden verborgen op de lippen, vloekend in de ochtend

En dus word ik steeds banger

Dat ik het kleine meisje niet ben

Je kunt het bord aan de muren nog steeds lezen

Dat zelfs een klein meisje grote dromen heeft

Raak net op tijd met de muren

Verder en verder en verder - niets meer

Ik vraag de verliezer gewoon in een leugen

Waarom het geloof in wonderen eindigt boven de wolken

Raak net op tijd met de muren

Verder en verder en verder - niets meer

Ik vraag het gewoon in de zinnen

Waarom mijn dromen nu op mijn knieën liggen

Ik ben een schat op de bodem van de zeeën

Stilte voor de storm

Je ogen branden in mij voordat ze sluiten

Ik ben een stukje hel in het paradijs

Slecht geweten…

Terwijl ik me verberg, weten alleen de schaduwen en je hebt lang geslapen

Alleen maar …