Towards the Funeral Winternight Landscape - Evilfeast

When i reached so far

Conducted by forces i could not seize

I walked as on the crest of a mountain

With realm of pest below

Suddenly with surrounding snowfall

Although the season debared from it

Covered all the land

Before i came to return to my conscience

Walking on the sorrow’s path

Which was never here

I gazed at the snowcovered crowns'

And wondered at their growing majesty

My journey through a black passage

Led me to the heart of the forest

Into it’s thickest sphere

Darkest, striking with it’s beauty

Where sun is for ever veiled

By the branches of ancient oaks

Phantoms were dancing on my path

Hoaxed me into thicket

Ravens croaked over my closed eyelids

Sending word of a stranger’s presence

But those for which the wood is the soul

And they are the soul of the wood

Haven’t destined me the enemy’s part

Then the inferior ones took flight

As scolded by mighty hand

Then the forest showed its true face

Huge power overwhelmed

Immortality opened before me

Horizon became endless

Deathly wind blew tearing the heavens

A voice thundered in my soul

Rejection of weakness is my destiny

And unity with essence…

The obscure storm came

To celebrate the ritual

And the great battle started

Under the rising fullmoon

To appear in my heart

A new aeon of darkness

Toen ik zo ver was gekomen

Uitgevoerd door krachten die ik niet kon grijpen

Ik liep als op de top van een berg

Met rijk van ongedierte hieronder

Plotseling met omringende sneeuwval

Hoewel het seizoen ervan is ontdaan

Bedekte het hele land

Voordat ik kwam om terug te keren naar mijn geweten

Lopend op het pad van het verdriet

die hier nooit was

Ik staarde naar de besneeuwde kronen

En verwonderde zich over hun groeiende majesteit

Mijn reis door een zwarte passage

Leidde me naar het hart van het bos

In zijn dikste bol

Donkerst, opvallend met zijn schoonheid

Waar de zon voor altijd gesluierd is

Door de takken van oude eiken

Fantomen dansten op mijn pad

Heeft me in de val gelokt

Raven kwaakten over mijn gesloten oogleden

Een bericht verzenden over de aanwezigheid van een vreemdeling

Maar degenen waarvoor het hout de ziel is

En zij zijn de ziel van het bos

Heb ik niet voorbestemd tot het deel van de vijand

Toen namen de inferieuren de vlucht

Zoals uitgescholden door machtige hand

Toen liet het bos zijn ware gezicht zien

Enorme kracht overweldigd

Onsterfelijkheid opende voor mij

Horizon werd eindeloos

Dodelijke wind blies en verscheurde de hemel

Een stem donderde in mijn ziel

Afwijzing van zwakte is mijn lot

En eenheid met essentie...

De obscure storm kwam

Om het ritueel te vieren

En de grote strijd begon

Onder de opkomende volle maan

Om in mijn hart te verschijnen

Een nieuwe eon van duisternis