The Black Heavens Open - Evilfeast

After a great encounter

Where triumphant glory meant

To cast off the ashes

Of pathetic old non-ideas

And to stand solitarily

On a snow field that became a place

Of falling the dark might upon

Guided to the verge of solitude

They disappeared then

And i stand before the immensity

That took my breath

As the rays of fullmoon would reveal

That i crossed the boundary

Divine consciousness

Evidently in evil’s sense

Has conquered my heart

I’ll fill the emptiness

With fulfillment of my feelings' depth

And the true emptiness which

Used to appear the essence

Will remain so far, far

So i stand there when the wood

Seemed to open its gates

In a stack of offals

Of those i’ve rejected

And what now diverged

In a crystalline majestic cold

Of this great hateful sanctity

And i reached the conscience

Of a victory in the glorious night

And i could behold the black heavens

That opened before me…

Na een geweldige ontmoeting

Waar triomfantelijke glorie betekende

Om de as af te werpen

Van zielige oude niet-ideeën

En om eenzaam te staan

Op een sneeuwveld dat een plaats werd

Van het vallen van de donkere macht op

Geleid naar de grens van eenzaamheid

Ze verdwenen toen

En ik sta voor de onmetelijkheid

Dat nam mijn adem

Zoals de stralen van de volle maan zouden onthullen

Dat ik de grens heb overschreden

goddelijk bewustzijn

Klaarblijkelijk in de kwade zin

Heeft mijn hart veroverd

Ik zal de leegte vullen

Met vervulling van de diepte van mijn gevoelens

En de ware leegte die

Wordt gebruikt om de essentie weer te geven

Blijft tot nu toe, tot nu toe

Dus ik sta daar als het hout

Leek zijn poorten te openen

In een stapel slachtafval

Van degenen die ik heb afgewezen

En wat liep er nu uiteen?

In een kristalheldere majestueuze kou

Van deze grote hatelijke heiligheid

En ik heb het geweten bereikt

Van een overwinning in de glorieuze nacht

En ik kon de zwarte hemel zien

Dat opende zich voor mij...