Cages Of Cold Despondency - Evilfeast

The cage is grimly cold yet in the space of purity

Hidden in mine forestland desolate

Sink thy mind’s eye seizing the width

Vast fount of time, swallow thine source

Drowning in the aeons grasp

I recede far into endless fields

Alas no present shall indemnify

What each moment deprives from yesteryears

They darken of the oblivion’s dust

Fixed to the walls at the reality’s bound

Beware of entering the dark realm

As there the inmost hatred reigns

Attachment of life restrained to vanity

These chilling halls testify the ravaged soul

I summon the old wolves

To captivate my affectable sphere

The night evokes hunger

As the consuming force emerges from the mist

The sorrow and wrath intertwined to ill sign

Announcing the funeral of hope for the weak

I’ve made me a cell of singular force

To haunt with the beloved negative gale

De kooi is grimmig koud en toch in de ruimte van zuiverheid

Verborgen in een verlaten mijnbosland

Zink je geestesoog door de breedte te grijpen

Enorme bron van tijd, slik je bron in!

Verdrinken in de greep van de eonen

Ik ga ver terug in eindeloze velden

Helaas zal geen cadeau schadeloosstellen

Wat elk moment berooft van weleer

Ze worden donker van het stof van de vergetelheid

Vast aan de muren op de grens van de realiteit

Pas op voor het betreden van het duistere rijk

Daar regeert de diepste haat

Gehechtheid aan het leven beperkt tot ijdelheid

Deze huiveringwekkende zalen getuigen van de geteisterde ziel

Ik roep de oude wolven op

Om mijn aanspreekbare sfeer te boeien

De nacht roept honger op

Terwijl de verterende kracht uit de mist tevoorschijn komt

Het verdriet en de toorn verweven met een ziek teken

Aankondiging van de begrafenis van hoop voor de zwakken

Ik heb van mij een cel met een enkelvoudige kracht gemaakt

Om te spoken met de geliefde negatieve storm