Isenheimen - Evilfeast

In search for a mental homeland

Far beyond their comprehension

As the first snow falls

I will leave again to dwell in the dark

The vision appears on the glacial surface

In the grim kingdom are built

The palaces of ice among the stone giants

A call beyond thy free will

All the land shall be the winter field

With the faces white and souls black

Then i’ll defend my stronghold of aryan heart

Deep in the woods i’m in equilibrium

At last in the sphere where the filth won’t reach me

Year by year i build there my tower

Of mystic visions and thundering hatred

I cast the wrath unto horizon

Embraces by mist, covered with snow

A vastland descendant, desolate wanderer

And as the land becomes the winter field

Due to one word of the might

The feeble cries, a last sigh is made

Through they die as it beckons

I entrench myself within the walls

To fare, then to reign

And share the sceptre with the forest

The one who outlast the seizure

That came from the pit boiling dirt

A single banner reaises high above

Of annually recurred attempt

The frost recedes the questions

To manage to glance

Upon the wintry landscape below

There kies my kingdom…

Op zoek naar een psychisch thuisland

Ver buiten hun begrip

Als de eerste sneeuw valt

Ik ga weer weg om in het donker te vertoeven

Het visioen verschijnt op het glaciale oppervlak

In het grimmige koninkrijk zijn gebouwd

De paleizen van ijs tussen de stenen reuzen

Een oproep buiten uw vrije wil

Al het land zal het winterveld zijn

Met de gezichten wit en zielen zwart

Dan zal ik mijn bolwerk van het Arische hart verdedigen

Diep in het bos ben ik in evenwicht

Eindelijk in de sfeer waar het vuil mij niet bereikt

Jaar na jaar bouw ik daar mijn toren

Van mystieke visioenen en donderende haat

Ik wierp de toorn tot aan de horizon

Omarmt door mist, bedekt met sneeuw

Een afstammeling van het uitgestrekte land, desolate zwerver

En als het land het winterveld wordt

Vanwege een woord van de macht

De zwakke huilt, een laatste zucht is gemaakt

Door ze te sterven zoals het lonkt

Ik verschan mezelf binnen de muren

Om te gaan, dan om te regeren

En deel de scepter met het bos

Degene die de aanval overleeft

Dat kwam uit de put kokend vuil

Een enkele banner reait hoog boven

Van jaarlijks terugkerende poging

De vorst trekt zich terug voor de vragen

Beheer om te kijken

Op het winterse landschap beneden

Daar kies mijn koninkrijk...