Lost Horizons Of Wisdom - Evilfeast

From the mist evolved the face as old as the soil itself

The emperor time yearning inwardly for the fallen realms

Deplore what once the pillars were of monuments now gone

To the skies I raise my summons of the cancelled ones

The ancient woods joined the choir of bemoaning shades

The oldest oak bent before the blood from earth’s entrails

Scattered funeral stars as thousand shrines of fallen glory

Thirst of the herd has forced the noble souls into mourning

The elders exiled to sail the immerse seas

Towards the cold vast caverns of retirement

On bereaved hills the gleaming advance temples grew

Yet mouldering straightways as ours never did

A dissolution overture proceeds

Clear within hearing in the darkening halls

Hateful scent announces the final

Approaching of grim death’s harvest

Frayed banners risen

Heralds of descension of the evening mist

The ancient forestland wells of wise lure

Once overwhelmed by the giant boulders

Emerge in the night’s afterglow as a tide of might

Rebirth of heathen hammers

A precious guest for a lost wisdom

Honour, strength, the disturbing swords of compassion failure

Spirit, pride, the phantoms of shallow inferior infamy

Could the sea turn abounding in springs

For the rivers flowing towards their wells

Thus regain the empires bygone of long

Even unveil the horizon heretofore lost

Uit de mist ontwikkelde zich het gezicht zo oud als de grond zelf

De keizertijd die innerlijk smacht naar de gevallen rijken

Betreur wat eens de pilaren waren van monumenten die nu verdwenen zijn

Tot de hemel hef ik mijn oproeping van de geannuleerde op

De oude bossen voegden zich bij het koor van jammerende tinten

De oudste eik gebogen voor het bloed uit de ingewanden van de aarde

Verspreide begrafenissterren als duizend heiligdommen van gevallen glorie

De dorst van de kudde heeft de nobele zielen tot rouw gedwongen

De oudsten verbannen om de ondergedompelde zeeën te bevaren

Op weg naar de koude uitgestrekte grotten van pensionering

Op de beroofde heuvels groeiden de glimmende vooruitgeschoven tempels

Maar meteen aan het schimmelen zoals dat van ons nooit deed

Een ontbindingsouverture vindt plaats

Duidelijk hoorbaar in de verduisterende gangen

Hatelijke geur kondigt finale aan

De oogst van de grimmige dood nadert

Rafelige spandoeken opgehangen

Herauten van de afdaling van de avondmist

De oude bosbronnen van wijs kunstaas

Ooit overweldigd door de gigantische rotsblokken

Kom tevoorschijn in de nagloed van de nacht als een vloedgolf

Wedergeboorte van heidense hamers

Een waardevolle gast voor een verloren wijsheid

Eer, kracht, de verontrustende zwaarden van het falen van mededogen

Geest, trots, de geesten van oppervlakkige inferieure schande

Zou de zee overvloedig kunnen worden in bronnen?

Voor de rivieren die naar hun bronnen stromen

Dus herwin de rijken van lang vervlogen tijden

Onthul zelfs de horizon die tot nu toe verloren was