Осенний вечер - Евгений Осин

Помнишь тот осенний вечер, взгляд луны в окне

Помнишь, было всё как в сказке, как в счастливом сне

Город спал, глаза закрывши, погасив огни

И казалось, что на свете были мы одни

Ты грустила, ночь бросала звёзды на ладонь

Ты смеялась, мир светился счастьем, а потом

К нам с тобой пришёл внезапно расставанья час

Я сказал тебе: До завтра.

А в ответ: Прощай Прощай…

Всё прошло, но людям снится в звёздной тишине

Как моя гитара плачет, плачет о тебе

Может ты её услышишь где-нибудь вдали

И поймёшь, что наше счастье мы не сберегли

Может ты её услышишь где-нибудь вдали

И поймёшь, что наше счастье мы не сберегли

Помнишь тот осенний вечер… Помнишь тот осенний вечер…

Помнишь, было всё как в сказке, как в счастливом сне

Herinner je je die herfstavond, de blik van de maan in het raam?

Weet je nog, alles was als in een sprookje, als in een gelukkige droom?

De stad sliep, sloot haar ogen, deed de lichten uit

En het leek alsof we alleen op de wereld waren

Je was verdrietig, de nacht wierp sterren op je handpalm

Je lachte, de wereld straalde van geluk, en toen

Het uur van afscheid kwam plotseling voor jou en mij

Ik zei je: tot morgen.

En als reactie daarop: Vaarwel Vaarwel...

Alles is weg, maar mensen dromen in sterrenstilte

Hoe mijn gitaar huilt, huilt om jou

Misschien hoor je het ergens ver weg

En je zult begrijpen dat we ons geluk niet hebben gered

Misschien hoor je het ergens ver weg

En je zult begrijpen dat we ons geluk niet hebben gered

Onthoud die herfstavond... Onthoud die herfstavond...

Weet je nog, alles was als in een sprookje, als in een gelukkige droom?