Il Pugile Sentimentale - Eugenio Finardi

Un pugno, ancora un pugno

E un altro sullo slancio

Ed ecco Blek Macigno

Mi centra con un gancio

All’angolo mi spinge

A stento me la squaglio

Un uppercut mi stende

(Sì, ieri stavo meglio)

E Blek Macigno pensa

Fracassandomi una spalla

Che la vita è proprio bella

Sì, è proprio una beltà

Al sette ancora striscio

Con le mie cugine in pianto

Mi alzo, tengo e sguscio

Guadagno qualche punto

Non è che io lo faccia

Perché ho in testa qualche piano

Ma non so dar pugni in faccia

Da quando ero bambino

E Blek Macigno pensa

E mi frantuma la mascella

Che la vita è proprio bella

Sì, è proprio una beltà

Si fischia giù in tribuna

Dagliene perché è un vigliacco

Nel corpo a corpo mena

Alle corde mi rannicchio

Avanza, è un siberiano

Grossolano e assai ostinato

Gli dico: «Vacci piano

Sei stanco, tira il fiato»

Ma lui non sta a sentirmi

E ansimando si scervella

Che la vita è proprio bella

Sì, l'è proprio una beltà

Mi scassa e se la spassa

Con la mia incapacità

La boxe non è una rissa

Ma sport e bla bla bla…

Colpisce, è un uragano

Si accascia poi stremato

E mi alzano la mano

Che non ha mai picchiato

«La vita è proprio okay»

Lui dice, e pensa un po'

Sarà okappa per qualcuno

Per gli altri è kappaò

Een klap, nog een klap

En nog een op momentum

En hier is Blek Macigno

Het centreert me met een haak

Hij duwt me naar de hoek

Ik kan het nauwelijks smelten

Een uppercut maakt me knock-out

(Ja, gisteren was ik beter)

En Blek Macigno denkt

Mijn schouder breken

Dat leven is echt mooi

Ja, het is een hele schoonheid

Om zeven uur smeer ik nog steeds

Met mijn neven in tranen

Ik sta op, houd vast en glip weg

Ik verdien wat punten

Het is niet dat ik het doe

Omdat ik wat plannen in mijn hoofd heb

Maar ik weet niet hoe ik mensen in het gezicht moet slaan

Sinds ik een kind was

En Blek Macigno denkt

En het breekt mijn kaak

Dat leven is echt mooi

Ja, het is een hele schoonheid

We fluiten naar beneden in de tribune

Geef hem wat, want hij is een lafaard

In man-tegen-man-gevechten

Ik kruip tegen de touwen aan

Kom op, hij is een Siberiër

Grof en erg koppig

Ik zeg hem: «Rustig aan

Je bent moe, haal diep adem"

Maar hij luistert niet naar me

En piepend pijnigt hij zijn hersenen

Dat leven is echt mooi

Ja, het is een hele schoonheid

Hij breekt me af en hij heeft een goede tijd

Met mijn onvermogen

 Boksen is geen gevecht

Maar sport en bla bla bla...

Het slaat toe, het is een orkaan

Hij zakt dan uitgeput in elkaar

En ze steken mijn hand op

Die nog nooit heeft geslagen

"Het leven is gewoon goed"

Hij zegt en denkt een beetje na

Het zal okappa zijn voor iemand

Voor anderen is het kappaò