Le ragazze di Osaka - Eugenio Finardi

Mi sento strano e poco importante

Quasi fossi trasparente e poi

Resto fermo e non muovo niente

La sabbia scende molto lentamente

L’acqua è chiara e si vede il fondo

Limpido finalmente

Ma no, non voglio essere solo

Non voglio essere solo

Non voglio essere solo mai

Al nord del tempio di Kasuga

Sulla collina delle giovani erbe

Mi avvicinavo sempre di più a loro

Quasi per istinto

Sagome dolci lungo i muri

Bandiere tenui più sotto il sole

Passa un treno o era un temporale

Sì, forse lo era

Ma lei chinava il capo poco

Per salutare in strada

Tutti quelli colpiti da stupore

Da lì si rifletteva chiara

In una tazza scura

In una stanza più sicura ma no

Non voglio esser solo

Non voglio esser solo

Non voglio esser solo mai

Ik voel me vreemd en onbelangrijk

Alsof ik transparant was en toen

Ik sta stil en beweeg niets

Het zand valt heel langzaam naar beneden

Het water is helder en je kunt de bodem zien

Eindelijk duidelijk

Maar nee, ik wil niet alleen zijn

Ik wil niet alleen zijn

Ik wil nooit alleen zijn

Ten noorden van de Kasuga-tempel

Op de heuvel van jonge grassen

Ik kwam steeds dichter bij ze

Bijna instinctief

Zoete vormen langs de muren

Vlaggen meer gedempt onder de zon

Er passeert een trein of het was een storm

Ja, misschien was het dat wel

Maar ze boog haar hoofd een beetje

Om hallo te zeggen op straat

Allen die met stomheid geslagen zijn

Van daaruit werd het duidelijk weerspiegeld

In een donkere kop

In een veiligere kamer, maar nee

Ik wil niet alleen zijn

Ik wil niet alleen zijn

Ik wil nooit alleen zijn