Qualcosa in più - Eugenio Finardi

Lui le dice: «Prendi quello che ti serve, che ti porto via da qua

Anzi è meglio che tu non prenda niente, che tanto non ci servirà

Scappiamo via da questa sporcizia, scappiamo da questa città

Che tanto non ci ha mai dato niente e niente mai ci darà

Voglio portarti il più possibile lontano

Dove la notte dormiremo sotto stelle che non conosciamo

In mezzo al deserto o su di un’isola rubata

E ti darò una vita vera, una vita che non sia sprecata

E non invecchieremo mai, no noi non moriremo mai

E non litigheremo mai, non ci lasceremo mai»

Ma lei risponde: «Aspetta, amore mio, non voglio andare via di qua

È qui che abbiamo le nostre radici, proprio in questa sporca città

Diamoci da fare per cambiarla e forse un giorno cambierà

E noi potremo viverci felici e invecchieremo con dignità

Voglio dei figli e voglio potergli far vedere

Dove è nato loro padre, dov'è nato il nostro amore

Voglio che vivano giorni più sereni

Che abbiano un futuro perché il passato gli appartiene

E non avranno fame mai, no, non dovranno scappare mai

Non dovranno aver paura mai, non soffriranno mai»

La notte scende attorno al loro monolocale

Mentre sognano un futuro così difficile da immaginare

La notte scende mentre loro fanno l’amore

E ancora non lo sanno che una vita sta per arrivare

E così non partiranno più e non vorran scappare più

Dovranno lottare un po' di più, ma avranno qualche cosa in più

Hij zegt tegen haar: "Neem wat je nodig hebt, ik zal je hier weghalen

Het is zelfs beter dat je niets meeneemt, want we hebben het toch niet nodig

Laten we wegrennen van dit vuil, laten we ontsnappen uit deze stad

Die ons nog nooit iets heeft gegeven en ons ook nooit iets zal geven

Ik wil je zo ver mogelijk wegbrengen

Waar we 's nachts zullen slapen onder onbekende sterren

Midden in de woestijn of op een gestolen eiland

En ik zal je een echt leven geven, een leven dat niet verspild is

En we zullen nooit oud worden, nee we zullen nooit sterven

En we zullen nooit ruzie maken, we zullen nooit uit elkaar gaan"

Maar ze antwoordt: "Wacht, mijn liefste, ik wil hier niet weg

Dit is waar we onze roots hebben, midden in deze vuile stad

Laten we aan de slag gaan om het te veranderen en misschien zal het op een dag veranderen

En we zullen daar gelukkig kunnen leven en we zullen waardig oud worden

Ik wil kinderen en ik wil ze kunnen laten zien

Waar hun vader werd geboren, waar onze liefde werd geboren

Ik wil dat ze gelukkigere dagen hebben

Mogen ze een toekomst hebben omdat het verleden van hen is

En ze zullen nooit honger lijden, nee, ze zullen nooit hoeven weg te rennen

Ze zullen nooit bang hoeven te zijn, ze zullen nooit lijden"

De nacht valt rond hun studio-appartement

Terwijl ze dromen van een toekomst die zo moeilijk voor te stellen is

De avond valt terwijl ze de liefde bedrijven

En ze weten nog steeds niet dat er een leven op komst is

En dus gaan ze niet meer weg en willen ze niet meer weglopen

Ze zullen wat meer moeten vechten, maar ze zullen iets meer hebben