Мультивселенная печаль - Эрнесто Заткнитесь

Сообщу это только ландшафту

И округе его диаграмм:

Мне всё кажется, я кем-то спрятан

В деревянно пропахший чулан.

Мне всё кажется, что меня нету,

Или где-то есть правильный я.

Ходит время дворами планеты.

Ищет время людского сырья.

Мне всё кажется, что я не издан

И в каких-то архивах пылюсь.

Без меня в пеноблоковых избах

Разрастается книжная русь.

И дизайнерским выстлано снегом

Новогоднего утра крыльцо.

Небо занято пегим бегом.

И кому-то приснилось зачем-то

Отстранённое моё лицо…

Ik vertel het alleen aan het landschap

En rond zijn grafieken:

Alles lijkt me, ik ben verborgen door iemand

In een naar hout ruikende kast.

Ik heb het gevoel dat ik niet besta

Of ergens is er een correct me.

De tijd verstrijkt langs de binnenplaatsen van de planeet.

Op zoek naar de tijd van menselijke grondstoffen.

Het lijkt mij dat ik niet gepubliceerd ben

En ik ben stof aan het verzamelen in sommige archieven.

Zonder mij in blokhutten van schuim

Boek Rus groeit.

En designer bekleed met sneeuw

New Year's ochtend veranda.

De lucht is bezet door slordig rennen.

En iemand droomde om de een of andere reden

Mijn afstandelijke gezicht...