Frostrøyk - Erik Og Kriss

Dypfryst, pust rimer I hånden min

Februar natten fryser I måneskinn

Tråkker over lik for å komme inn

Opptint, faker varme som sommervind

De jeg tråkket over fryser fortsatt

Det e’kke sånn jeg er oppdratt

Slang en slant I pappbanken hans

Lukket øynene og prøvde å leke opptatt

Tragedien I 9-timen er allerede glemt I 10 tiden

Se ann tonen som I stemmebånd, lyden har glemt den sosiale istiden

Kjærlighet nok til ettermæle

Ikke en klem mens han ennå levde

Levende, selv sirener er småstøy

Når jeg kveles av frostrøyk

Natten er stjerneklar, månen holder deg våken

Så en fjern stjerne falt gjennom frostrøyk

Det føles som om Gud tester meg, prøver å knekke meg

Legger press på mine skuldre, stresser meg

Kun et skritt foran er en bedre meg

Stjerneskuddene på himmelen viser vei

Derfor løper jeg over sju blåner

Null søvn, holdes våken av fullmånen

Såret, men trenger ikke smile

En tåre renner nedover kinnet

Sender positiv, energi

Ut I kosmos, karma, harmoni

De depressive tankene som henger I

Er som dis på bakken og blir til enderim

Månen sloss med et gatelys

Er en ny morgen, nå har hatet fryst

Vi vinner alt, en vinternatt

Er som frostrøyk, over åpent hav

Bevroren, ademrijmpjes In mijn hand

De nacht van februari bevriest in het maanlicht

Over lijken stappen om binnen te komen

Ontdooid, vaak heet als zomerwind

Degene waar ik op stapte bevriezen nog steeds

Zo ben ik niet opgevoed

Slang een cent in zijn kartonnen bank

Sluit zijn ogen en probeerde bezig te spelen

De tragedie in de 9 uur is al vergeten in de 10 uur

Zie de toon als In stembanden is het geluid de sociale ijstijd vergeten

Liefde genoeg voor het nageslacht

Geen knuffel toen hij nog leefde

Live, zelfs sirenes zijn kleine geluiden

Als ik gestikt word door vorstrook

De nacht is sterrenhemel, de maan houdt je wakker

Toen viel een verre ster door ijsrook

Het voelt alsof God me op de proef stelt, me probeert te breken

Druk uitoefenen op mijn schouders, me gestrest maken

Slechts één stap voor is een betere ik

De vallende sterren aan de hemel wijzen de weg

Daarom loop ik over zeven blues heen

Geen slaap, wakker gehouden door de volle maan

Gewond maar hoeft niet te glimlachen

Er loopt een traan over haar wang

Stuurt positieve, energie

In de kosmos, karma, harmonie

De depressieve gedachten die blijven hangen

Is als een waas op de grond en wordt een eindrijm

De maan vocht met een straatlantaarn

Is een nieuwe ochtend, nu is de haat bevroren

We winnen alles, een winternacht

Is als vorst rook, over de open zee