The Dying Buds of May - Enslavement of Beauty

Blister’d be their envious tongues

Cut 'em well like a cunt yet to be satisfied

Had I only the poison mixed, the sharp vengeance knife, the suicide

Whilst dry sorrow drinks our blood

The torture still roars in dismal hell

The mortal paradise of such sweet flesh became the purgatory

(indeed) the (very) hell itself

Cut me out of the tragedy, exhibit me as I wear thy lunacy

Can heaven be so envious, as to keep me in absence fro' thee…

Whilst dry sorrow drinks our blood

The torture still roars in dismal hell

The mortal paradise of such sweet flesh became the purgatory

(indeed) the (very) hell itself

I desecrated the disgusting cross

Upon which the prince of lies apparently died

Once upon a November cold

When I cunningly committed my suicide…

Everyone was bored with love

-and God was never more distant

Affliction is enamoured of thy lovely parts

And thou art wedded to calamity

Luciferous serpentine, hid with a flowering face

Appearing everywhere

I was infected with thy poison

My tongue profoundly possessed by affirmatives

All slain, all dead, the tragedy was woe enough

If it had only ended there

Exhilarated to death in bondage unison, filling the soulvoid with hate

Love laid in exhile’s chains, so what the hell is there to celebrate…

Faretheewell, faretheewell…

One kiss and I’ll descend into the blooming pits of hell

The darling deeds of autumn

The dying buds of May

Cupid painted dour with lust

Raining energy as we decay…

Blister zou hun jaloerse tong zijn

Snijd ze goed als een kut die nog moet worden bevredigd

Had ik alleen het gif gemengd, het scherpe wraakmes, de zelfmoord

Terwijl droog verdriet ons bloed drinkt

De marteling brult nog steeds in de sombere hel

Het sterfelijke paradijs van zulk zoet vlees werd het vagevuur

(inderdaad) de (zeer) hel zelf

Haal me uit de tragedie, laat me zien terwijl ik je waanzin draag

Kan de hemel zo jaloers zijn dat hij mij bij u weghoudt...

Terwijl droog verdriet ons bloed drinkt

De marteling brult nog steeds in de sombere hel

Het sterfelijke paradijs van zulk zoet vlees werd het vagevuur

(inderdaad) de (zeer) hel zelf

Ik ontheiligde het walgelijke kruis

Waarop de prins van de leugens blijkbaar stierf

Er was eens een verkoudheid in november

Toen ik sluw zelfmoord pleegde...

Iedereen verveelde zich met liefde

-en God was nooit verder weg

Kwelling is verliefd op uw mooie delen

En je bent getrouwd met rampspoed

Luciferachtige serpentijn, verborgen met een bloeiend gezicht

Overal verschijnen

Ik was besmet met uw gif

Mijn tong diep bezeten door bevestigende woorden

Allemaal gedood, allemaal dood, de tragedie was wee genoeg

Als het daar maar was geëindigd

Opgewonden tot de dood in bondage unison, het vullen van de zieleleegte met haat

Liefde lag in de ketenen van exhilatie, dus wat is er in godsnaam om te vieren...

Vaarwel, vaarwel...

Eén kus en ik daal af in de bloeiende kuilen van de hel

De lieve daden van de herfst

De uitstervende knoppen van mei

Cupido schilderde streng met lust

Regent energie terwijl we vergaan...