Traces O' Red - The Fall and Rise of Vitality - Enslavement of Beauty

«No kind of sensation is keener and more active than that of pain

Its impressions are unmistakable»

Prithee… charm me fro' mine mortal guise

I fear, by my throth, the evenfall o' youth

May I succumb to thee and claim thy most vital kiss…

So what are you waiting for…

«What lack of movement!

What ice!

Nothing stirs me, nothing excites me…

I ask you, is this pleasure?

What difference on the other side!

What tickling on my senses!

What excitement in my organs»

Fro' Aurora’s bed, of gods eyesight lost, a sick man shed his tears

Did I live dead or did I live at all when I knew nought but mortal fears

The fume of my sighs draped the soil

Intertwined with the fresh morning dew

I bedevilled my name and succumbed to thy seductive flesh

In hope to remember the view

I taunt thee… daughter o' seraphs

Oh, I bevail thy loss of innocense…

I will write, by my troth, a sonnet to thee my beloved

Haunting… I wander through the crowded streets o' London

Dressed to kill and live and let live and leave traces o' red

I think I’m kinda falling in love with you

Oh, fair virgin… spread thy angelwings and crown me for being a madman

Innocense and fear, mirrored in the savage eyes of lechery

Sweet sixteen, sweet innocent colleen

I crave the sweet, sweet taste of thy naked vulva

Sucking, sucking… and so on and so forth 'til I besmear thy innocense

Mesmerized by thy poisonous wine

Ah, I fall in love…

"Geen enkel gevoel is scherper en actiever dan dat van pijn"

Zijn indrukken zijn onmiskenbaar»

Prithee... charm me van mijn sterfelijke gedaante

Ik vrees, bij mijn keel, de gelijkmatige val van de jeugd

Mag ik voor u bezwijken en uw meest vitale kus opeisen...

Dus waar wacht je op…

«Wat een gebrek aan beweging!

Wat ijs!

Niets raakt me, niets windt me op...

Ik vraag u, is dit een genoegen?

Wat een verschil aan de andere kant!

Wat een prikkeling op mijn zintuigen!

Wat een opwinding in mijn organen»

Van het bed van Aurora, van het gezichtsvermogen van de goden verloren, een zieke man stortte zijn tranen

Leefde ik dood of leefde ik helemaal toen ik niets dan doodsangsten kende

De rook van mijn zuchten drapeerde de grond

Verweven met de frisse ochtenddauw

Ik vervloekte mijn naam en bezweek voor je verleidelijke vlees

In de hoop het uitzicht te onthouden

Ik beschimp je... dochter van de serafijnen

Oh, ik benadeel uw verlies van onschuld...

Ik zal met mijn belofte een sonnet voor u schrijven, mijn geliefde

Haunting… Ik dwaal door de drukke straten van Londen

Gekleed om te doden en te leven en te laten leven en sporen achter te laten o' rood

Ik denk dat ik een beetje verliefd op je word

Oh, schone maagd... spreid je engelenvleugels en kroon me omdat ik een gek ben

Onschuld en angst, weerspiegeld in de woeste ogen van ontucht

Lieve zestien, lieve onschuldige colleen

Ik hunker naar de zoete, zoete smaak van je naakte vulva

Zuigen, zuigen... enzovoort, enzovoort, totdat ik uw onschuld besmeur

Gebiologeerd door uw giftige wijn

Ah, ik word verliefd...