Tangled in Grand Affection - Enslavement of Beauty

Winter and autumn drove hand in hand

Dazzled by the light of a perplexed moon

All tangled in bohemian supremacy

And the tingly ambience of a deceitful noon

…tangled in grand affection

Autumn’s cold hand craving in a tight and comforting response

While their bizarre passionate music tore fainthearted souls apart

The narrow minded seasons did violently collide

When they beheld autumn hellishly situated on winter astride

…tangled in grand affection

There were few lucid moments in the subsequent madness

Both winter and autumn withdrew from joy to abided sadness

Wasting their dark passion and wasting their complexion

Reluctancy turned to nonchalance

And this denouement is the grand reflection

Daunting the timidity of shallow waters

The hands of the beast wrote some touching rhymes

Sadly they drifted apart like trees denued of leaves

And thus the dialogue was dead by springtime

Winter en herfst gingen hand in hand

Verblind door het licht van een verbijsterde maan

Allemaal verstrikt in Boheemse suprematie

En de tintelende sfeer van een bedrieglijke middag

…verstrikt in grote genegenheid

De koude hand van de herfst verlangt naar een strakke en geruststellende reactie

Terwijl hun bizarre gepassioneerde muziek angsthazen uit elkaar scheurde

De bekrompen seizoenen kwamen hevig met elkaar in botsing

Toen ze de herfst hels zagen liggen op de winter schrijlings op

…verstrikt in grote genegenheid

Er waren weinig heldere momenten in de daaropvolgende waanzin

Zowel de winter als de herfst trokken zich terug van vreugde naar blijvende droefheid

Hun donkere passie verspillen en hun teint verspillen

Tegenzin veranderde in nonchalance

En deze ontknoping is de grote weerspiegeling

De verlegenheid van ondiepe wateren afschrikken

De handen van het beest schreven enkele ontroerende rijmpjes

Helaas dreven ze uit elkaar als bomen die ontdaan zijn van bladeren

En dus was de dialoog in de lente dood