My Irreverent Pilgrimage - Enslavement of Beauty

Thou greet my soul with a gesture of oblivion

And bid me to immortalize

Fare thee well, ghastly theatre of mortal flesh

I relinquish all believes

Saddened I pinpoint the world’s tragedy:

The itinerant existence eroded by gravity

I sought but did not find

Now I leave the earth in favour of the mind

Dazed and confused, I extinguish the fire

Evoked by tragic memories

Ah, I sail into infinity with thee

Finally able to kiss the stars…

Rapt in galactic beauty, I contemplate and collapse

Reflecting the blasphemous symphonies

U begroet mijn ziel met een gebaar van vergetelheid

En bied me aan om te vereeuwigen

Vaarwel, afgrijselijk theater van sterfelijk vlees

Ik geef alle overtuigingen op

Bedroefd stel ik de tragedie van de wereld vast:

Het rondreizende bestaan ​​uitgehold door de zwaartekracht

Ik heb gezocht maar niet gevonden

Nu verlaat ik de aarde ten gunste van de geest

Verdwaasd en verward doof ik het vuur

Opgeroepen door tragische herinneringen

Ah, ik vaar met jou de oneindigheid in

Eindelijk in staat om de sterren te kussen...

Meeslepend in galactische schoonheid, denk ik na en stort ik in

Weerspiegeling van de godslasterlijke symfonieën