31.12 - EMIN

Встречи случайные

Тайные, явные

Словно два острова

Необитаемых

Необитаемых.

Вроде случайно

И так неожиданно

Мы оказались

За гранью реального

И нереального.

Не беда

Что замерзли кончики пальцев

Ведь даже самый холодный февраль

Нас уже не заставит расстаться.

Хочу еще с тобой сто раз

С календаря сорвать 31.12.

А все вокруг белым-бело

И крыши снегом занесло

Но нам с тобой сейчас тепло

И сердце словно замерло

И купидон смутился за окном.

А вокруг белым-бело

И все, что было, то прошло

И мы вдвоем, и нам тепло

И время словно замерло

Хочу, чтоб не кончалось никогда

Твоих объятий волшебство.

В медленном танце

Снежинок венчания

Знаю, что сбудутся

Наши желания

Наши желания.

Капали, капали

Слезы хрустальные

Хватит – наплакались

Время не счастью ли?

Время ли не любви?

Не беда

Что замерзли кончики пальцев

Ведь даже самый холодный февраль

Нас уже не заставит расстаться.

Хочу еще с тобой сто раз

С календаря сорвать 31.12.

А все вокруг белым-бело

И крыши снегом занесло

Но нам с тобой сейчас тепло

И сердце словно замерло

И купидон смутился за окном.

А вокруг белым-бело

И все, что было, то прошло

И мы вдвоем, и нам тепло

И время словно замерло

Хочу, чтоб не кончалось никогда

Твоих объятий волшебство.

Ontmoetingen zijn willekeurig

Geheim, expliciet

Als twee eilanden

onbewoond

Onbewoond.

Zoals per ongeluk

En zo onverwacht

We eindigden

Voorbij het echte

En onwerkelijk.

Geen probleem

Dat de vingertoppen bevroren zijn

Immers, zelfs de koudste februari

We zullen niet langer gedwongen worden om afscheid te nemen.

Ik wil honderd keer met je mee

Breek 31.12 van de kalender.

En alles eromheen is wit-wit

En de daken bedekt met sneeuw

Maar jij en ik zijn nu warm

En mijn hart leek te bevriezen

En Cupido schaamde zich buiten het raam.

En rond wit-wit

En alles wat was, is weg

En we zijn samen, en we zijn warm

En de tijd leek te bevriezen

Ik wil dat het nooit eindigt

Je knuffels zijn magisch.

In langzame dans

sneeuwvlok bruiloft

Ik weet wat er zal uitkomen

onze verlangens

Onze verlangens.

Druppel, druppel

Kristallen tranen

Genoeg - huilen

Is het niet tijd voor geluk?

Is het niet tijd voor liefde?

Geen probleem

Dat de vingertoppen bevroren zijn

Immers, zelfs de koudste februari

We zullen niet langer gedwongen worden om afscheid te nemen.

Ik wil honderd keer met je mee

Breek 31.12 van de kalender.

En alles eromheen is wit-wit

En de daken bedekt met sneeuw

Maar jij en ik zijn nu warm

En mijn hart leek te bevriezen

En Cupido schaamde zich buiten het raam.

En rond wit-wit

En alles wat was, is weg

En we zijn samen, en we zijn warm

En de tijd leek te bevriezen

Ik wil dat het nooit eindigt

Je knuffels zijn magisch.