У края пропасти - Алексей Чумаков, EMIN

Где ты?

С кем ты?

Ночь маяки расставит

Без ответа снова меня оставит

Тает время, но не воспоминания

Помню холод нашего расставания и слова твои

Отпусти, мы с тобой у края пропасти

Как мне эту боль перенести?

И не сойти с ума - не представляю

Но теряю

Отпусти, хлещет дождь по нотам совести

В сотый раз безмолвное: "Прости"

И как мне быть теперь не представляю

Но теряю

С кем ты?

Где ты?

Ветер листву меняет

На рассвете, плачу и вновь прощаю

Тают звёзды, но не мои желания

Даже после нашего расставания я верю в тебя

Отпусти, мы с тобой у края пропасти

Как мне эту боль перенести?

И не сойти с ума - не представляю

Но теряю

Отпусти, хлещет дождь по нотам совести

В сотый раз безмолвное: "Прости"

И как мне быть теперь не представляю

Но теряю

Отпусти, мы с тобой у края пропасти

Как мне эту боль перенести?

И не сойти с ума - не представляю

Но теряю

Отпусти, хлещет дождь по нотам совести

В сотый раз безмолвное: "Прости"

И как мне быть теперь не представляю

Но теряю

Отпусти, отпусти, отпусти меня...

Waar ben je?

Met wie ben je?

De nacht zal bakens plaatsen

Laat me weer zonder antwoord

De tijd smelt, maar geen herinneringen

Ik herinner me de kou van ons afscheid en je woorden

Laat los, jij en ik staan ​​aan de rand van de afgrond

Hoe kan ik deze pijn verdragen?

En doe niet gek - ik kan het me niet voorstellen

Maar ik verlies

Laat los, de regen giet op de noten van het geweten

Voor de honderdste keer stil: "Het spijt me"

En nu heb ik geen idee hoe ik moet zijn

Maar ik verlies

Met wie ben je?

Waar ben je?

De wind verandert de bladeren

Bij het ochtendgloren huil ik en vergeef ik opnieuw

De sterren smelten, maar niet mijn verlangens

Zelfs na ons afscheid geloof ik in jou

Laat los, jij en ik staan ​​aan de rand van de afgrond

Hoe kan ik deze pijn verdragen?

En doe niet gek - ik kan het me niet voorstellen

Maar ik verlies

Laat los, de regen giet op de noten van het geweten

Voor de honderdste keer stil: "Het spijt me"

En nu heb ik geen idee hoe ik moet zijn

Maar ik verlies

Laat los, jij en ik staan ​​aan de rand van de afgrond

Hoe kan ik deze pijn verdragen?

En doe niet gek - ik kan het me niet voorstellen

Maar ik verlies

Laat los, de regen giet op de noten van het geweten

Voor de honderdste keer stil: "Het spijt me"

En nu heb ik geen idee hoe ik moet zijn

Maar ik verlies

Laat los, laat los, laat me gaan...