Синяя вечность - EMIN, Муслим Магомаев

Море вернулось говором чаек,

Песней прибоя рассвет пробудив.

Сердце, как друга — море встречает.

Сердце, как песня — летит из груди.

О, море, море, преданным скалам

Ты ненадолго подаришь прибой.

Море, возьми меня в дальние дали

Парусом алым вместе с собой.

Грустные звезды в поисках ласки

Сквозь синюю вечность летят до Земли.

Море навстречу им в детские сказки

На синих ладонях несет корабли.

О, море, море, преданным скалам

Ты ненадолго подаришь прибой.

Море, возьми меня в дальние дали

Парусом алым вместе с собой!

С собой!

О, море, море, преданным скалам

Ты ненадолго подаришь прибой...

Море, возьми меня в дальние дали

Парусом алым вместе с собой!

С собой!

С собой!

Возьми с собой!

De zee keerde terug met de stem van meeuwen,

Het lied van de branding wekte de dageraad.

Het hart ontmoet, als een vriend, de zee.

Het hart vliegt als een lied uit de borst.

Oh, zee, zee, toegewijde rotsen

Je zult een tijdje een branding geven.

Zee, breng me ver weg

Een scharlaken zeil met jou.

Droevige sterren op zoek naar genegenheid

Door de blauwe eeuwigheid vliegen ze naar de aarde.

Zee om ze te ontmoeten in sprookjes voor kinderen

Draagt ​​schepen op blauwe palmen.

Oh, zee, zee, toegewijde rotsen

Je zult een tijdje een branding geven.

Zee, breng me ver weg

Zeil scharlaken met je mee!

Met mezelf!

Oh, zee, zee, toegewijde rotsen

Je geeft een tijdje een branding ...

Zee, breng me ver weg

Zeil scharlaken met je mee!

Met mezelf!

Met mezelf!

Neem mee!