Un Món, Dues Classes De Persones - Els Pets

Hi ha una veu trencada que s’ofega al mig del mar

Mentre torno amb tren de Barcelona;

N’hi ha que som turistes i altres només immigrants

Un món, dues classes de persones

Hi ha una pell suada que carrega el meu butà

Per vint duros mentre faig la sopa;

Un món, dues classes de persones

Hi ha un marrec que esmorza

Cola d’una bossa

Que portava coses

Que ell mai no comprarà

I amb l’olor somia

Que la sort canvia

I el destí no està fixat

Hi ha al carrer una noia

Sola i massa jove

Que a la nit tremola

Per guanyar-se el pa

I amb el pas dels dies

Veu que res canvia i que el destí està fixat

Hi ha una llei no escrita que per sempre es complirà

Tant se val d’on ets si el que ets és pobre;

Un món, dues classes de persones

Er is een gebroken stem die verdrinkt in het midden van de zee

Bij terugkomst met de trein vanuit Barcelona;

Sommigen van ons zijn toeristen en anderen zijn gewoon immigranten

Eén wereld, twee soorten mensen

Er is een bezwete huid die mijn butaan oplaadt

Voor twintig duros terwijl ik de soep maak;

Eén wereld, twee soorten mensen

Er is een man die aan het ontbijt zit

Lijm uit een zak

Dat hij dingen droeg

Dat hij nooit zal kopen

En met de geur droomt hij

Dat geluk verandert

En het lot staat niet vast

Er is een meisje op straat

Alleen en te jong

Dat het 's nachts trilt

Om de kost te verdienen

En met het verstrijken van de dagen

Hij ziet dat er niets verandert en dat het lot vastligt

Er is een ongeschreven wet die voor altijd zal worden vervuld

Het maakt niet uit waar je vandaan komt als je arm bent;

Eén wereld, twee soorten mensen