Куда теряется мечта? - Элизиум

В который раз мне снова не понять,

Куда теряется мечта, куда уходит молодость и страсть, где любовь и красота,

Куда уходит ночь, куда уходит день, где лезвие ножа, где свет, где тень.

Солнце окрасит висок багряной краской, мир содрогнётся, и быть больно перестанет.

Я очарован сто лет был прекрасной сказкой, что словно зыбкий мираж в пустыне тает.

В который раз сбывается мечта и в сотый раз идёт ко дну.

В который раз забрезжит свет любви и тут же канет в темноту.

Как лето в январе, как в решете вода, сжигает в топке дней свои года.

Солнце окрасит висок багряной краской, мир содрогнётся, и быть больно перестанет.

Я очарован сто лет был прекрасной сказкой, что словно зыбкий мираж в пустыне тает.

Nogmaals ik begrijp het niet

Waar gaat de droom heen, waar gaan jeugd en passie heen, waar is liefde en schoonheid,

Waar gaat de nacht, waar gaat de dag, waar is het lemmet van het mes, waar is het licht, waar is de schaduw.

De zon zal de tempel met karmozijnrode verf beschilderen, de wereld zal huiveren en het zal geen pijn meer doen.

Al honderd jaar ben ik gefascineerd door een prachtig sprookje dat smelt als een wankele luchtspiegeling in de woestijn.

Nogmaals, een droom komt uit en gaat voor de honderdste keer naar de bodem.

Nogmaals, het licht van de liefde zal glinsteren en onmiddellijk wegzinken in de duisternis.

Als de zomer in januari, als water in een zeef, brandt het zijn jaren in de vuurkist.

De zon zal de tempel met karmozijnrode verf beschilderen, de wereld zal huiveren en het zal geen pijn meer doen.

Al honderd jaar ben ik gefascineerd door een prachtig sprookje dat smelt als een wankele luchtspiegeling in de woestijn.